เส้นทางของนักศึกษาฝึกงานที่ต้องสู้ยิบตาในโลกของทำงานนั่งโต๊ะ ช่วงเวลาของการอดทนอดกลั้นเพื่อให้เวลาผ่านไปในแต่ละวัน ข้อมูลงานอัดแน่นจนเต็มพื้นที่ในสมอง เสียงดุด่าว่ากล่าว…เรื่องแบบนี้ไปหาที่อื่นครับ ที่นี่ไม่มี เพราะที่นี่คือ Online Station
จากย่อหน้าข้างต้น ท่านผู้อ่านคงทราบแล้วว่าผู้เขียนไม่ได้มีสติปัญญาจะสื่อสารกับท่านผู้อ่านด้วย “สาระความรู้” หรือ “บทเรียนที่ได้รับ” หรืออะไรทำนองนั้นมากนัก จึงขอแสดงเจตนาอย่างชัดเจน ณ ตรงนี้ว่าบทความนี้เป็นบทความเล่าเรื่องราวระหว่างการฝึกงาน หากท่านผู้อ่านที่หลงเข้ามาและต้องการหา “สาระ” จากบทความนี้ ก็สามารถข้ามไปที่หัวข้อสุดท้ายของบทความได้เลย เพราะที่เหลือมันไม่มี
วัน ๆ ของผมก็ประมาณนี้
ก่อนจะเริ่มเล่าเราขอแนะนำตัวพอเป็นพิธี เราชื่อ จี้ เรียกพยางค์เดียวพอนะคะ ไม่ต้องเบิ้ลเป็น จีจี้ หรือจะเรียก พี่จี้ น้องจี้ ไอจี้ ก็แล้วแต่จะกรุณา เราเป็นนิสิตจากเอกวรรณกรรมสำหรับเด็ก คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ออกจากท้องแม่มาได้ 22 ปีเต็มแล้ว รู้จักเราแค่นี้ก็น่าจะพอแล้วเนอะ
เอาล่ะ เริ่มเลยแล้วกัน
เรื่องราวมันเริ่มต้นขึ้นจาก…
วาจาสิทธิ์ของเด็กฝึกคนก่อน
“พี่เขาจะให้เขียนทุกวันเลย” ทุกอย่างมันเริ่มต้นด้วยประโยคนี้
ก่อนอื่นขอเล่าย้อนกลับไปสักนิดว่าก่อนหน้านี้เราหัวหมุนแค่ไหนกับการส่งอีเมลไปขอฝึกงานกับสำนักพิมพ์ต่าง ๆ หลายที่แต่ไม่ได้รับการตอบกลับ และมันก็จวนจะหมดเวลาสำหรับการหาที่ฝึกงาน เพราะเพื่อนคนอื่นได้ที่ฝึกงานกันหมดแล้วเรียบร้อย ความรู้สึกเหมือนเดินอยู่กลางทางที่รู้ว่าต้องรีบแต่ก็ไม่รู้ว่าจะเดินต่อยังไงมันออกจะเคว้งคว้างไปหน่อย เอาง่าย ๆ ก็คือเราล่กนั่นแหละ
โชคดีที่ช่วงนั้นมีวิชาที่จะได้เข้าเรียนกับรุ่นพี่ปี 4 ที่ผ่านการฝึกงานมาแล้ว ระหว่างพักเที่ยงเราก็ได้โอกาสถามพี่ ๆ เรื่องที่ฝึกงานที่เคยผ่านมา และเสียงสวรรค์ก็มาโปรดเมื่อพี่คนหนึ่งพูดมาว่า “ที่ฝึกงานเรา พี่เขาจะให้เขียนทุกวันเลย” จากที่บอกไปก่อนหน้านี้ว่าเรายื่นขอฝึกงานกับสำนักพิมพ์ไปหลายที่ สาเหตุที่เจาะจงเป็นสำนักพิมพ์ก็เพราะว่าเราอยากเรียนรู้ด้านงานเขียน จะเป็นงานเขียนแบบไหนก็ได้ ขอแค่ได้เรียนเรื่องการเขียน ไหน ๆ ก็จะฝึกงานแล้วก็อยากจะเรียนรู้ในสิ่งที่ชอบ และประโยคนั้นที่พี่เขาพูดขึ้นมามันก็ตรงใจเราสุด ๆ ไม่ต้องเป็นสำนักพิมพ์ก็ได้ นี่แหละคือที่ที่เราตามหา
และหลังจากดำเนินการยื่นขอฝึกงานและอะไรต่าง ๆ นานาเรียบร้อยแล้ว เราก็ได้เข้ามาฝึกงานที่ Online Station ในตำแหน่ง SEO Content Editor ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของอะไรบ้างก็ไม่รู้ที่ท่านจะได้อ่านต่อไป
เด็กฝึกงานวันแรกก็คือเด็กเกาะเบาะดี ๆ นี้เอง
วันแรกก็เป็นวันที่เราจะได้สร้างความประทับใจแรกพบ หรือไม่ก็อาจเป็นความบรรลัยตั้งแต่แรกเจอ(หยอก) พี่คนแรกที่เราได้เจอคือพี่ปอซึ่งเดินมารับเราที่ยืนเหลอหลาอยู่หน้าตึก แต่ก่อนจะขึ้นไปที่ออฟฟิศพี่ขอไปร้านขายยาแป๊ปเพราะเมื่อเช้าพี่ล้มทำให้เข่าเป็นแผล…เอาแล้วไง ปกติเราก็ไม่ได้เป็นคนดวงดี แต่ก็ไม่คิดว่าจะนำพาความซวยมาสู่บุคคลอื่นตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาทำงาน แต่ถึงอย่างนั้นก็ฝากเนื้อฝากตัวกับพี่ ๆ ด้วย น้องจะพยายามเหยียบตัวซวยไว้ให้มิดนะคะ
พอขึ้นมาที่ออฟฟิศ พี่ปอก็แนะนำให้เรารู้จักพี่ ๆ คนอื่นในทีม หลังจากนั้นพี่เขาก็บอกให้เรานั่งประจำที่และรอ…ใช่ค่ะ รอ เพราะพวกพี่ต้องจัดการระบบให้ก่อน แต่คุณผู้อ่านนึกภาพออกใช่ไหม เด็กฝึกงานที่เข้างานวันแรกกำลังนั่งจ๋องอยู่เฉย ๆ และมีบับเบิ้ลคำพูดลอยอยู่เหนือหัวว่าฉันมาทำอะไรที่นี่ แต่เราไม่ได้อยู่แบบนั้นนานนักหรอกค่ะ เราเห็นว่าพี่ ๆ คนอื่นกำลังช่วยกันทำอะไรสักอย่างอยู่ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นบวกกับไม่อยากอยู่นิ่ง ๆ ทำให้เราลุกจากที่นั่งและไปยืนอยู่ด้านหลังของพี่ ๆ
“พี่มีอะไรให้น้องทำมั้ยคะ คือพอไม่มีอะไรทำแล้วมันแบบ…” คำที่เหลือเราใช้สีหน้าพูดแทน
“นั่งรอไปก่อนนะ” เราเห็นอยู่ว่าพี่เขากำลังทำอะไรที่มันดูน่าสนุกอยู่ค่ะ เราก็เลยสถิตอยู่ที่หลังเบาะนั่งของพี่เขาและแฝงตัวให้กลมกลืน...ไม่ใช่กลมกลืนเหมือนกิ้งก่านะ อย่านึกภาพแบบนั้น มันไม่ดีค่ะ เราหมายถึงกลมกลืนแบบพูดคุยด้วยเนียน ๆ ถือว่าละลายพฤติกรรมตัวเองไปในตัวเพราะอยากสนิทกับพวกพี่เร็ว ๆ และมันก็ได้ผลในระดับหนึ่งค่ะ การที่เราพูดคุยอย่างสบายได้ตั้งแต่วันแรกก็นับเป็นก้าวแรกที่ยอดเยี่ยม
ในวันแรกจะเป็นการสอนงานเบื้องต้นค่ะ และหลังจากสอนงานไปแล้วคร่าว ๆ พี่เขาก็บอกให้เราลองเขียนบทความมาให้ดูสักบทความหนึ่ง เลือกหัวข้อที่สนใจอยากเขียนเองได้เลย หัวข้อจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเกม อนิเมะ หนัง หรือซีรีส์ก็ได้ พี่ให้อิสระเต็มที่ หัวข้อแรกที่เราเลือกเขียนก็คือ “อนิเมะมูฟวี่บน Netflix” เหตุผลที่เราเลือกหัวข้อนี้เพราะเราสมัคร Netflix ไว้และไม่ได้เข้าไปดูเลย ก็เลยใช้โอกาสนี้เข้าไปสำรวจหาอนิเมะดูแล้วก็เอามาเขียนงาน ได้ดูอนิเมะด้วย ได้ทำงานด้วย ดูเหมือนจะยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวใช่ไหมล่ะคะ และใช่ค่ะ มันก็เป็นอย่างนั้นแหละค่ะ
อากู๋ที่เรารักกลายเป็นเจ้านายสุดเฮี้ยบ
งานที่เราทำในตำแหน่ง SEO Content Creator คือการเขียนบทความโดยอาศัยการทำ SEO ควบคู่ไปด้วย ถ้าให้อธิบายแบบง่าย ๆ การทำ SEO จะช่วยให้คนที่เข้าไปเสิร์ชบน google เห็นบทความเราได้ง่ายขึ้น ทุกคนน่าจะเคยเสิร์ชหาอะไรสักอย่างบนอากู๋ (Google) เนอะ แล้วเคยสงสัยไหมว่าอากู๋เขาเรียงลำดับยังไงว่าจะให้บทความไหนอยู่บนสุด มันก็คือ SEO นี่แหละที่จะทำให้บทความของเว็บไซต์มันขึ้นไปอยู่อันดับบน ๆ ในหน้าค้นหาเพื่อให้คนเจอบทความเราง่ายขึ้นและจิ้มเข้าไปดูได้
มันค่อนข้างชัดเจนว่าการทำ SEO คือการเอาอกเอาใจ "อากู๋" คิดดูนะ คือเราต้องทำให้บทความเราเข้าตาอากู๋ที่สุด แล้วอากู๋ก็จะเอาบทความเราขึ้นหน้าแรก แล้วการทำแบบนี้มันก็ทำให้เราสับสนนิดหน่อยว่าจริง ๆ แล้วอากู๋ที่เรารักเนี่ย เอาใจยากขนาดนี้เลยเหรอ เราพยายามเอาอกเอาใจอย่างเต็มที่แล้วแต่บางทีอากู๋ก็ทำเป็นไม่เห็นความพยายามนั้นแล้วดันบทความเราไปอยู่ท้าย ๆ โถ่
แต่เอาจริง ๆ การทำ SEO มันก็มีข้อกำหนดหรือเทคนิคอะไรที่ช่วยเอาใจอากู๋ได้ง่ายขึ้น ประมาณว่าเอาของที่อากู๋ชอบไปประเคนให้นั่นแหละ ซึ่งตรงนี้เราก็มีพี่เลี้ยงคอยช่วยอยู่แล้ว ช่วยอย่างเต็มที่เลยด้วย พี่เลี้ยงจะคอยเช็คคอยตรวจให้ ถ้าเจอสิ่งแปลกปลอมก็สั่งแก้นิดหน่อย พวกเราทำกันเป็นกระบวนการเพื่อเอาใจอากู๋และทำให้บทความของเราขึ้นในหน้าแรกให้ได้!
ตัวอย่างงานเราเขียน
นายหัวข้อที่ใช่ กับยัยภาษาไทยตัวร้าย (งานนี้ต้องได้แก้)
“ภาษาไทยมันดิ้นได้” แต่แกก็ดิ้นเก่งเกินอ่ะ ขนาดเราเขียนมาหลายหัวข้อแล้วแต่ทุกครั้งก็ต้องนั่งคิด นอนคิด ตีลังกาคิด ถอดวิญญาณคิด เพื่อให้เขียนออกมาได้ลื่นไหลและอ่านรู้เรื่อง ขอย้ำว่าต้องอ่านรู้เรื่อง ต้องไม่ให้คนอ่านรู้สึกว่าอ่านจบ “แล้วไงต่อ” คือมันต้องสมเหตุสมผล มีที่มาที่ไป ชัดเจน และจับใจความได้ พร้อมกับต้องเขียนแบบเอาใจอากู๋ไปด้วยอีก จะบอกว่าเราเคยนั่งมึนอยู่กับประโยคเดียวเป็นชั่วโมง หรือบางครั้งก็เขียนเนื้อหาจนเสร็จแล้วแต่มาติดแค่ตรงเกริ่นนำเพราะอาจจะโดนอากู๋ปัดตก(อ๊ากกกกก)
แต่ก็โชคดีที่ไม่ว่าภาษาไทยมันจะร้ายกาจแค่ไหนเราก็จะมีพี่เลี้ยงคอยแนะนำอยู่เสมอ เวลาเราส่งงานไปแล้วพี่เลี้ยงตีกลับมาให้แก้ เขาจะบอกเลยว่าแก้เพราะอะไรและควรแก้ประมาณไหน เช่น คำนี้ไม่ควรใช้ในบริบทนี้นะ เพิ่มความเชื่อมโยงของประโยคตรงนี้หน่อย อะไรประมาณนี้ ซึ่งมันดีมาก ๆ มันทำให้เราได้เรียนรู้มากขึ้น เราตาเป็นประกายทุกครั้งที่มีงานให้แก้ เพราะเราจะได้พัฒนาการเขียนของเรามากขึ้น เราไม่ได้มีโอกาสที่จะมีคนมาสอนการเขียนให้ได้บ่อย ๆ ก็เลยคิดว่ามันจะเป็นหนทางสู่การพัฒนา แต่พองานไหนไม่มีแก้เลยเราก็จะแบบ เอ๊ะ จริงเหรอ ไม่แก้เลยเหรอ พี่แอบแก้ให้ป่าว โปรดตีกลับมาให้ผมแก้เถอะ (เราไม่ได้เป็นมาโซคิส อย่าเข้าใจผิด) แต่ถ้ามันไม่มีให้แก้ก็คือไม่มีนั่นแหละ…เฮ้อ
บรรดารุ่นพี่ที่เคารพ
“พี่ เหมือนฝนจะตกเลย”
“อ้อ ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเปิดวาร์ปเข้าบ้าน คุณก็ลองทำดูนะ ไม่ยาก ๆ”
“...ห๊ะ”
“เออคุณ วันนี้มีนิยายลดราคา ไปตำนะ คุ้ม”
“กระเป๋าตังค์แหกหมดแล้วพี่”
“แต่มันคุ้มนะ”
“ฮือ”
“พี่ น้องหาข้อมูลอันนี้ไม่ได้ ทำไมมันไม่เจอเลย ช่วยด้วยย”
“โอเค เดี๋ยวช่วยนะ ขอขำก่อน”
“...โห พี่”
อย่างที่เห็นว่าบรรยากาศในการทำงานของที่นี่มีความเป็นกันเองมาก โดยเฉพาะตอนพักเที่ยงที่เราจะมานั่งกินข้าวด้วยกันและพูดคุยสัพเพเหระ ผลัดกันป้ายยาเกม นิยาย อนิเมะ พี่แต่ละคนเป็นตัวของตัวเองกันมาก พร้อมร่ายคาถาอะไรแปลก ๆ ใส่กันตลอดเลย…เอาเป็นว่าต้องมาสัมผัสเองค่ะ ใครที่คิดจะเข้ามาฝึกงานหรือทำงานที่นี่ก็อย่าลืมเตรียมตัวเตรียมใจและเตรียมคาถาประจำตัวมาด้วยก็ดีนะคะ
มีสาระสักหน่อย สาระอะไรน่ะเหรอ...ก็สาระนี่แหละ
เป็นเวลาสองเดือนกว่าแล้วที่เราได้เข้ามาฝึกงานในออฟฟิศ Online Station สิ่งที่เราได้รับจากการฝึกงานที่นี่มันมากกว่าที่เราคาดหวังไว้มาก ๆ ระยะเวลาสองเดือนที่ผ่านมามันไม่ได้นานเลยเมื่อเทียบกับประสบการณ์ที่เราได้รับ เอาจริง ๆ มันเหมือนเวลาผ่านไปเร็วเกินไปด้วยซ้ำ รู้ตัวอีกทีก็อยู่ในสัปดาห์สุดท้ายของการฝึกงานแล้ว
เราอยากจะบอกกันคนที่สนใจเข้ามาฝึกงานหรือทำงานที่นี่ว่า การทำงานของแต่ละคนไม่เหมือนกันอยู่แล้วค่ะ เราจะได้เรียนรู้งานและได้รับประสบการณ์ที่ไม่เหมือนกัน เพราะอย่างนั้นสิ่งที่เราได้รับก็อาจจะไม่เหมือนกันกับที่คนอื่นจะได้รับเมื่อเข้ามาทำงานที่นี่ แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ควรจะตั้งใจเรียนรู้งานและพยายาม “กอบโกย”ความรู้ที่คนในทีมมอบให้มาให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเรามีโอกาสไม่มากนักที่จะได้มาทำงานร่วมกันกับทีมที่น่ารักขนาดนี้ การได้รับโอกาสนี้จึงได้มอบหลาย ๆ สิ่งที่เราจะนำไปใช้ในชีวิตการทำงานของเราต่อไปได้ รวมถึงคาถาต่าง ๆ ด้วยค่ะ เอาไปใช้ได้จริงแน่นอน แต่ใช้ได้ที่ไหนก็อีกเรื่อง
ขอบคุณพี่ ๆ ที่คอยสอนงานอย่างใจเย็นมาโดยตลอด ถึงแม้น้องจะมึน ๆ งง ๆ และทำผิดพลาดไปบ้างก็ไม่เคยดุด่า (มีตักเตือนบ้างเป็นปกติ แต่ไม่เคยรุนแรงกับน้องเลย) ขอบคุณที่ให้ความเป็นกันเองตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้ายของการฝึกงาน ขอบคุณที่คอยช่วยอยู่ตลอด แล้วก็ขอบคุณที่เอ็นดูน้องนะคะ(มั้ง) ขอย้ำอีกครั้งว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ดีมาก ๆ ที่ได้มาทำงานร่วมกับพี่ ๆ //ไหว้ย่อ
ใครสนใจจะมาฝึกงานกับ Online Station
ตอนนี้รับเฉพาะ ตำแหน่ง SEO Content Creator
กรอกแบบฟอร์มได้เลย
https://forms.gle/CzADBcsoyjLyc3aDA
ติดตามข่าวเกมอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่นี่ Online Station