รีวิวหนัง Napoleon – จะออกรบหรือจบศึกข้าก็นึกถึงแต่เจ้าเท่านั้น โจเซฟิน

Napoleon เป็นภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของผู้กำกับ ริดลีย์ สก็อต ชายผู้มีชื่อระดับที่บิ๊กพอจะให้สตูดิโอสร้างหนังออกทุนสนับสนุนภาพยนตร์พีเรียดสงครามฟอร์มยักษ์ ในยุคสมัยที่ภาพยนตร์ Genre นี้แทบจะล้มหายตายจากไปกันหมดแล้ว ซึ่งพวกเราก็คงต้องขอกราบขอบพระคุณอย่างหนักๆ กับทุกๆ ภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง เพราะ Napoleon ไม่ใช่แค่เป็นประหนึ่งหยาดน้ำชะโลมใจให้ผู้ชมที่ชื่นชอบภาพยนตร์แนวนี้ แต่มันยังมีคุณภาพระดับสูงในตัวมันเอง แม้ไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่ก็ตระการตาทั้งพลังดาราก็ล้วนน่าจดจำ

ชื่อของ นโปเลียน นั้นแม้ไม่ได้เชี่ยวประวัติศาสตร์โลกก็ยังต้องเคยได้ยินกันมาบ้าง กับชายสามัญผู้ที่ครั้งหนึ่งเป็นเพียงทหารหน่วยปืนใหญ่ก่อนจะไต่เต้าสู่ตำแหน่งจักรพรรดิ์แห่งฝรั่งเศสและกลายเป็นจอมมารที่ทั่วทั้งยุโรปต่างหวาดผวาต้องผนึกกำลังกันต้านทานเขา ในภาพยนตร์ Napoleon นั้น ตัวของริดลีย์ สก๊อต เลือกที่จะถ่ายทอดชีวิตของนโปเลียนให้ดูธรรมดาสามัญมากที่สุด ไม่มีการบิ๊วเรื่องราวให้ยิ่งใหญ่ ไม่มีการโชว์ให้เห็นอัจฉริยภาพที่ยอดเยี่ยมที่สุดของตัวนโปเลียน เล่าเรื่องและถ่ายทอดในรูปแบบ “วันๆ ของนโปเลียนผู้พิชิตก็อย่างงี้แหละ” สงครามใหญ่ๆ ระดับพลิกประวัติศาสตร์หลายต่อหลายครั้งก็เป็นเพียงหนึ่งพาร์ทของชีวิต ที่แม้จะมีความสำคัญ แต่ก็ไม่มีอะไรที่นัมเบอร์วันไปกว่า โจเซฟิน จักรพรรดินีข้างกายที่รักยิ่งเหนืออื่นใด

อาจจะใช้คำว่า “ผิดคาด” มากกว่า “ผิดหวัง” โอเคล่ะว่าก่อนดูก็เตรียมไปเจอกับภาพยนตร์อิงประวัติศาสตร์แบบแน่นๆ อยากดูรายละเอียดแต่ละยุทธการว่าจะถูกถ่ายทอดออกมาเหนือชั้นขนาดไหน หรือรูปแบบการใช้กองพลปืนใหญ่ของนโปเลียนในระดับปฏิวัติพลิกโลกนี้มันจะเป็นอย่างไร ซึ่งฉากสงครามใหญ่ๆ มันก็มีให้เห็นนั่นแหละ แถมอลังการและดุดิบสุดๆ ด้วยยิ่งดู IMAX ก็แบบเห็นภาพความยิ่งใหญ่ได้เต็มตาเต็มอารมณ์

แต่มันไม่ได้มีเอเลเมนต์ที่คาดหวังเอาไว้ก่อนดู ราวกับหนังไม่ได้อยากจะย้ำภาพความยิ่งใหญ่ราวเทพสร้างของนโปเลียน แต่กลับฉายให้เห็นชีวิตอีกด้านที่มีความเป็นปุถุชนเต็มเปี่ยม กลัวความสูญเสีย กลัวความพ่ายแพ้ กลัวจะไม่ถูกรัก ผ่านการครองรักกับคู่ชีวิตอย่างจักรพรรดินีโจเซฟินที่แม้ทั้งคู่จะมั่นคงในความรู้สึกต่อกันและกันทว่าในแง่ของความเป็นรูปธรรมมันกลับเปราะบางและไม่ยั่งยืน

ดังนั้นแล้วในส่วนของการเล่าเรื่องมันจึงอาจจะแปลกๆ ไปสักหน่อย ยิ่งคุณอ่านเรื่องราวของนโปเลียนมามากเท่าไหร่คุณจะยิ่งรู้สึกว่าหนังมันข้ามส่วนเจ๋งๆ ของชีวิตพี่แกไปเยอะมาก โดยเลือกที่จะทุ่มให้กับการถ่ายทอดความสัมพันธ์ของตัวนโปเลียนกับโจเซฟินที่มีทั้งความธรรมดาและไม่ธรรมดาอยู่ในที ควบคู่ไปกับประเด็นการเมืองและสงครามบนเวทียุโรปยุคนั้นซึ่งกลายเป็นประเด็นรองที่คอยกัดเซาะและมีผลต่อความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไปตลอดชีวิตของพวกเขา

แต่การเลือกจะเล่าแบบนี้ก็เป็นท่าที่ยากเอาการที่จะทำให้คนดูรู้สึกชอบได้ทันที พลังดาราจึงเป็นส่วนสำคัญที่จะมาช่วยแบกตรงนี้ วาคิน ฟินิกส์ เราคงไม่ต้องพูดถึงมาก เห็นกันมาตั้งแต่ยังเป็นคอมโมดัสจักรพรรดิ์เด็กเปรตจาก Gladiator มาเรื่องนี้ยังสามารถสวมบท นโปเลียน ผู้อ่อนไหวได้อย่างยอดเยี่ยม โดยเฉพาะแววตาและภาษากายที่แม้ไม่ต้องพูดก็สื่อความรู้สึกได้อย่างชัดเจน เผลอๆ จะเข้าชิงรางวัลอีกปีด้วยซ้ำไป

ทว่าที่ค่อนข้างชอบเป็นพิเศษคือ วาเนสซา เคอร์บี้ ในบทของ โจเซฟิน หลายๆ คนอาจตกหลุมรักนางมาจากบทแม่หม้ายขาวใน MI เรื่องนี้นางยังคงสวยสง่า แถมเพิ่มมาด้วยมิติของตัวละครที่ใช้สายตาสื่อความรู้สึกรวมถึงสะกดทุกๆ อย่าง เรียกได้ว่าได้โชว์ของอย่างเต็มที่ และส่งให้เธอขึ้นแท่นดาราสาวคุณภาพล้นอีกคนได้ไม่ยาก

ด้วยความเป็น IMAX with Laser ทำให้ภาพสมรภูมิยักษ์ๆ อย่างออสเตอร์ลิชหรือวอเตอร์ลูนั้นมันดูยิ่งใหญ่ โออ่า เสียงดังตูมตาม นับรวมไปถึงฉากปราบดาพิเษกในนอร์ธเตรอะดาม หรือท้องพระโรงร้างในมอสโกว ที่ชวนให้ทึ่งกับความยิ่งใหญ่ของงานสร้างและงานพร๊อบได้ดียิ่งกว่าการดูจอธรรมดาพอสมควร เป็นประสบการณ์ที่ควรค่ากับหนังพีเรียดฟอร์มใหญ่แบบนี้ หากใครอยากดู Napoleon ในฟอร์แมตที่ดีที่สุดก็ไม่ต้องคิดถึงตัวเลือกอื่นแล้วครับ

ภาพยนตร์ Napoleon อาจไม่สามารถตอบสนองความคาดหวังแรกของหลายๆ คนได้ ด้วยหลายอย่างที่ยังคงไม่ขาดก็เกินไปสักหน่อย ทว่าการนำเสนอด้วยรูปแบบของตัวมันเองก็มีของอยู่ในตัว เราอาจไม่ได้สัมผัสความยิ่งใหญ่ของจักรพรรดิ์ผู้เคยเกือบพิชิตยุโรป แต่ก็ได้สัมผัสจุดที่เปราะบางที่สุดของจอมคนผู้ฟูมฟายร้องไห้ให้กับเรื่องของเมียมากเสียยิ่งกว่าชีวิตทหารนับล้านที่เขาพาไปตายในสมรภูมิ