[p][color=blue]เมื่อความอ่อนเชิงและระบบการเล่นที่ไม่ลงตัว ทำลายเสน่ห์ของเนื้อหาและการนำเสนอมีที่เอกลักษณ์ลงอย่างน่าเสียดาย[/color][p]มันมีไม่บ่อยนักที่ใครสักคนหนึ่งจะก้าวจากโลกแห่งแผ่นกระดาษและเซลลูลอยด์มาสร้างที่ทางในโลกวิดีโอเกมได้อย่างเหนือชั้น และ Clive Barker ยอดนักเขียนหลากแนวก็เรียกได้ว่าเข้าข่ายในกรณีดังกล่าว เพราะเกมที่สร้างจากเนื้อหาปลายปากกาของเขาอย่าง Undying นั้น กล่าวได้ว่าครบเครื่องทั้งเกมการเล่นที่สยองในระดับที่ทำเอาหวาดผวา และงานศิลป์กับเนื้อหาที่มีเอกลักษณ์ [p]แต่หลังจากที่ได้ตะบัน Clive Barker’s Jericho ตั้งแต่ต้นยันจบ ความเป็นจริงอันแสนเศร้าก็ปรากฏ แม้เกมจะยังเต็มที่ด้วยการนำเสนอและเนื้อหาที่มีเอกลักษณ์สมสไตล์ แต่กลับมาตกม้าตายในเรื่องง่ายๆ จนแทบจะทำให้คุณค่าที่มันควรจะมี ลดและหดหายไปอย่างน่าเศร้า[p]Clive Barker’s Jericho กล่าวถึงเรื่องราวของหน่วย Jericho อันเป็นหน่วยรบติดอาวุธ ที่มีความสามารถในการสู้รบพร้อมกับความสามารถเหนือมนุษย์ ทั้งพลังจิตเคลื่อนย้ายสิ่งของ เรียกเจตภูติไฟ ถอดจิต ชุบชีวิต และอื่นๆ ทั้งหมดเจ็ดคนที่ถูกส่งตัวไปยัง Al-Khali เมืองร้างกลางทะเลทรายเพื่อตามล่าหัวหมู่ขบวนการก่อการร้ายที่มีแผนไม่ประสงค์ดีบางอย่างในซากเมืองลึกลับแห่งนี้[p]แน่นอนว่าเมื่ออยู่ในจักรวาลของ Barker ทุกอย่างย่อมไม่เป็นไปตามที่เห็น เมื่อ Al-Khali นั้นแท้จริงคือเมืองที่ก่อสร้างในสมัยสุเมเรียนเพื่อปลดปล่อย ‘ปฐมกำเนิด (Firstborn)’ สิ่งมีชีวิตที่ถูกสร้างโดยพระเจ้าก่อนการเกิดอดัมและอีฟ แต่ถูกทอดทิ้งและขับไล่ไปสู่ขุมนรก และเจ้าตัวแสบนี้ก็ล่อลวงผู้คนที่เต็มไปด้วยกิเลสตัณหาเพื่อปลดปล่อยตนเองมาแล้วถึงสี่ยุคสมัย ซึ่งทุกครั้งของการปิดประตูนรก Al-Khali จะดึงเอาเศษซากของสถานที่ตามกาลเวลาดังกล่าวให้ไปอยู่ในช่วงเหลื่อมระหว่างมิติ ที่ซึ่งกระแสของเวลาหยุดนิ่ง รวมถึงตัวร้ายที่เปิดประตูมิติกับกลุ่มผู้กล้าที่ถูกส่งไปปิดต่างก็ต้องเวียนว่ายจองล้างจองผลาญอย่างไม่รู้จบ[p]จริงๆ แล้วถ้าจะมีส่วนใดที่น่าจะกล่าวชมได้อย่างไม่ขาดปากนั้น ก็คงจะหนีไม่พ้นการการนำเสนอและเนื้อหาที่ยังคงมนตร์ขลังที่น่าหลงใหลสมกับที่ออกมาจากปลายปากกาของ Clive Barker เพราะในตลอดทั้งสี่ยุคที่เปลี่ยนผ่าน ตัวละครที่ทีม Jericho ต้องเผชิญหน้านั้นก็มีรูปแบบงานศิลป์ที่แตกต่างและกระตุกจิตอยู่ในที ตั้งแต่ทหารนาซียักษ์กับเครื่องพ่นไฟ อัศวินศักดิ์สิทธิ์ หรือทหารกล้าแห่งกองทัพโรมัน ทำให้อดนึกถึงงานศิลป์ที่วิปริตไม่แพ้กันอย่าง Hellraiser ไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้[p]และเมื่อผ่านช่วงต้นเกมไป คุณจะได้รับความสามารถในการเข้าสิงและบังคับร่างของลูกทีมที่เหลือได้ นี่ถือได้ว่าเป็นลูกเล่นหลักๆ ของเกม เพราะความสามารถที่แตกต่างกันไปทั้ง 6 แบบสามารถปรับเปลี่ยนใช้ได้ตามสถานการณ์ต่างๆ และมีเอกลักษณ์ที่แยกขาดเป็นของใครของมัน หลายพลังก็ใช้ประโยชน์ได้มากๆ อย่างเจตภูติไฟของ Delgado; เวทย์เลือดของสาวสวย Church; พลังชะลอเวลาของ Cole และกระสุนทะลวงวิญญาณของ Black เมื่อรวมเข้ากับรูปแบบการนำเสนอที่มีตัดคั่นการเล่น และ Interactive-Cutscene ก็ช่วยให้อารมณ์และจังหวะต่างๆ นั้นดูลื่นไหลและได้อารมณ์ราวกับนั่งชมภาพยนตร์ชั้นยอด[p]แต่กระนั้นเกมนี้กลับเสียท่าให้กับข้อผิดพลาดที่ง่ายๆ แต่ร้ายแรงอย่างคาดไม่ถึง คือรูปแบบการเล่นที่ซ้ำซากอย่างเหลือกำลัง เพราะเป้าหมายหลักที่คุณจะต้องทำตลอดทั้งเกมคือการ ยิง ยิง ยิง และยิงเหล่าศัตรูไร้สมองที่พร้อมจะดาหน้าเข้ามาด้วยกระสุนปืนที่มีให้ใช้กันจนเกินพอ เพื่อผ่านไปยังพื้นที่ถัดไป ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า (ความน่ากลัวที่น่าจะเป็นเสน่ห์หลักของเกมนี้ก็พลอยติดร่างแหไปด้วย เพราะเมื่อพบเจอเหล่าศัตรูทั้งหลายมาสามหรือสี่ครั้ง มันก็จะไม่มีความน่ากลัวหรือน่าหวาดผวาใดๆ อีกต่อไป) จะมีก็แค่การปะทะกับบอสตัวสุดท้ายเท่านั้นที่ดูจะสร้างสรรค์ แต่นั่นก็ถือว่าช้าไปเสียแล้ว นอกจากนั้นความสามารถพิเศษของบางตัวละครก็แทบไม่ได้ใช้ประโยชน์จริงในตอนสู้ แต่กลับเป็นพลังเพื่อผ่าน ‘เหตุการณ์’ ในเกมเท่านั้น ยิ่งทำให้คุณค่าการกลับมาเล่นซ้ำถูกกาหัวศูนย์คะแนนตัวเป้งๆ[p]และที่ผมไม่เข้าใจที่สุดคือ ในเมื่อทุกคนคือมนุษย์พลังที่มีพลังพิเศษอยู่ในตัว แต่น้อยมากที่จะเห็นใครสักคนในทีมที่จะใช้พลังดังกล่าวเพื่อทำให้สถานการณ์เฉพาะหน้านั้นง่ายขึ้น ซึ่งนั่นก็แสดงถึงความอ่อนเชิงใน AI ของตัวเกมขั้นร้ายแรง และยิ่งไม่ต้องไปพูดถึงระบบสั่งการหมู่เลย เมื่อลูกทีมไร้สมอง การสั่งการก็ไร้ความหมาย จะมีประโยชน์ก็เพียงเพื่อใช้ให้ไปเหยียบสวิตช์เปิดประตูที่ดูง่อยเอามากๆ[p]สุดท้าย ถ้าจะเปรียบเทียบเกมสยองขวัญกับอาหารชั้นเลิศ คงต้องบอกว่า Clive Barker’s Jericho มี ‘สูตรวิธีทำ’ ที่เข้าท่า ทั้งเนื้อหา องค์ประกอบศิลป์ และไอเดียการนำเสนอ แต่มันพลาดตรงที่อยู่ในการดูแลของพ่อครัวที่ ‘มือไม่ถึง’ พอที่จะสกัดกลั่นเอาคุณลักษณะเด่นๆ ออกมาให้ได้รสชาติตามที่ควร และแม้ว่ามันจะเป็นอะไรที่พอกินกันได้ แต่ถ้าหวังเอารสอร่อยๆ ของมันแล้วละก็ คงต้องบอกว่าสิ่งที่รอคอยในตอนท้ายจะกลับกลายว่าเป็นรสกร่อยๆ เสียมากกว่า[center][img=46233]//img.online-station.net/image_content/2020/03/default-image.jpg[/img]ทำอย่างไรถึงจะยิงฝ่าโล่ของเจ้าตัวนี้ไปได้? ลืมการตีโอบและตลบไป จากนั้นกดคลิกแล้วยิงๆๆมันเข้าไปซะ[img=46234]//img.online-station.net/image_content/2020/03/default-image.jpg[/img]ไม่เป็นไรครับไม่ต้องตกใจ เจ้าตัวนี้ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าแผ่นเป้าประสุนโชกเลือดหรอก[/center][p][b][color=red]Final Verdict[/color][/b] [p][color=blue]ข้อดี[/color] : องค์ประกอบศิลป์ การนำเสนอ และเรื่องราวมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอย่างมาก การกำกับภาพและเหตุการณ์ยอดเยี่ยม การต่อสู้กับบอสสุดท้ายสร้างสรรค์[p][color=darkred]ข้อด้อย[/color] : ความสามารถของตัวละครลูกทีมที่ยังดูไม่เหมาะสมในบางสถานการณ์ รูปแบบการเล่นซ้ำซากกระสุนปลิวเป็นตับ ไม่มีความน่ากลัวเลยแม้แต่นิดเดียว AI สมองทึบขั้นโคม่า ระบบสั่งการที่ไม่มีประโยชน์ เกมง่ายมากๆ คุณค่าการกลับมาเล่นซ้ำ? มีด้วยเหรอ? [p][color=darkblue]โดยรวม[/color] : ความไม่พอดีและอ่อนเชิงของระบบเกมการเล่น ทำให้มนตร์ขลังความสยองของ Clive Barker เที่ยวล่าสุด ดูเหี่ยวเฉา จนต่อให้เอาเอกลักษณ์และข้อดีอื่นๆ มากลบก็ยังไม่อยู่เลย [color=red]คะแนนรวม :: 68%[/color][p][b][color=red]Vital Stats[/color][/b][color=blue]ประเภท First-Person Shooter ผู้พัฒนา Mercury Steam ผู้ผลิต Codemastersผู้จัดจำหน่าย –เครื่องที่ต้องการ P4 2.4GHz, 1GB RAM, 2GB HD space, Shader Model 3.0-compatible 256MB 3D card,DVD-ROM drive เครื่องที่แนะนำ Intel Core 2 Duo, 512MB 3D card จำนวนผู้เล่นสูงสุด 1 ESRB RATING M[/color]
