[p]ผมมาอยู่ที่เมือง Bright Falls มาประมาณอาทิตย์หนึ่งเห็นจะได้ แม้หลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นหลังพระอาทิตย์ตกจะน่าตื่นตระหนกเพียงใด แต่ผมยังคงเชื่อ บางทีนี่อาจจะเป็นสัญญาณที่ดี จินตภาพของผมแรงเด่นชัดขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมเก็บเกี่ยวมันมาแปรเปลี่ยนเป็นตัวอักษรได้อย่างไม่ติดขัด บางทีผลงานเล่มใหม่อาจจะเสร็จทันกำหนด ให้แฟนๆ ได้อ่านกันอย่างถ้วนหน้าในเร็วๆนี้เป็นแน่[p]จนกระทั่งวันหนึ่ง….[p]“จะไปที่ไหนครับ?” ผมเอ่ยถาม เขาไม่ได้ตอบ แต่พิจารณาจากสภาพการแต่งตัว และกระเป๋าเป้ใบใหญ่ หรือจะเป็นนักเดินทาง? ผมคุ้นเคยกับผู้คนในเมือง Bright Falls มากพอที่จะจดจำได้เป็นจำนวนมาก (แน่นอน เมืองเล็กๆเช่นนี้มีไม่กี่คนที่ให้จำ) แต่ผมไม่คุ้นเคยกับชายคนนี้เลย ถ้าเกิดเรื่องราวมันเหมือนกับนิยายฆาตกรรมสยองขวัญขึ้นมาล่ะ? ถ้าเขาเป็นไอ้บ้าโรคจิต ผมคงถึงคราวฆาตเป็นแน่แท้ แต่ไม่รู้ด้วยเหตุผลกลใด ผมกลับรู้สึก…อยากชวนเขาสนทนาขึ้นมา “คุณรู้มั้ย มันเป็นเรื่องที่ตลกนะ” ผมเอ่ยปากชวนคุยทำลายความเงียบ “ผมเป็นนักเขียน แล้วตอนนี้ผมกำลังเขียนเรื่องที่เกี่ยวกับ…เอ่อ…นักเขียนคนหนึ่ง” [center][img=8878]//img.online-station.net/image_content/2020/03/default-image.jpg[/img][color=red][b]ฉากหนีพายุทอร์นาโด อีกหนึ่งไฮไลท์เด็ดของเกม[/b][/color][/center][p]เขายังคงความเงียบของตนเองต่อไป สายตากวาดไปนอกหน้าต่างรถ สัมผัสรับกับทัศนียภาพที่อยู่รอบๆ ตัว “คุณเป็นคนแรกที่รับผมขึ้นรถในตลอดคืนที่ผ่านมา” เขาเริ่มพูดขึ้นมาแล้ว “สภาพผมไม่เป็นผ้าชี้ริ้วเลย” แน่นอน เขากล่าวติดตลก และทำให้บรรยากาศโดยรวมดีขึ้นเป็นอย่างมาก ผมเริ่มชวนคุยสานต่อประเด็นที่คั่งค้างไว้ “ผมเล่าถึงไหนแล้วนะ เอ้อ ใช่ๆ…เรื่องที่ผมเขียน เกี่ยวกับนักเขียนที่ประสบโศกนาฏกรรมบางอย่าง จนต้องระเห็จมาพักฟื้นที่กระท่อมห่างไกลผู้คนในแถบตะวันตกเฉียงเหนือ และเขาเริ่มเขียนนิยายสยองขวัญขึ้น เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสัตว์ร้ายในเงามืดที่จำแลงมาเป็นร่างมนุษย์ เป็นอะไรที่เกินจะจินตนาการได้ถึงเลยทีเดียว” มาถึงตรงนี้ ผมเชื่อว่าคงเป็นเขานั่นล่ะ ที่คิดว่าผมเป็นไอ้ฆาตกรโรคจิตเสียเอง แหงล่ะ ใครมันจะบ้ามาเล่าเรื่องพรรค์นี้ให้คนที่พึ่งพบเจอกันฟัง แต่ผมก็ดึงดันเล่าต่อไป[p]“เขายังพบอีกว่า โลกแห่งนิยายของตัวเอง ได้แปรเปลี่ยนเป็นฝันร้ายที่เป็นจริงหลังพระอาทิตย์ตก แล้วที่น่าตลกที่สุดคืออะไรรู้มั้ย….มันเริ่มเรื่อง ด้วยการที่ตัวเอก รับนักเดินทางพเนจรขึ้นมาบนรถ” [p]“ให้ผมเดานะ” นักเดินทางยิ้มอย่างมีเลศนัย แววตาบ่งบอกถึงความรู้สึกบางอย่างที่ไม่น่าไว้วางใจ “ฆาตกรคือนักเดินทางคนนั้น” [p]“ผิดแล้วล่ะ” ผมตอบออกไปอย่างเลื่อนลอย ไม่ได้หันกลับไป “นักเดินทางคือคนแรกที่ตายต่างหาก…” ฉับพลัน สิ่งที่ปรากฏให้เห็นผ่านกระจกหน้ารถนั้น คือซากของรถยนต์ที่ระเบิดกระจัดกระจายบนท้องถนน เลือดเกรอะกรังเต็มสองข้างทาง ผมรีบหยุดและทิ้งรถของตัวเอง รวมถึงเพื่อนร่วมทางเพื่อไปดูเหตุการณ์ มันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ อุบัติเหตุในท้องที่ที่ห่างไกลผู้คน ผู้รอดชีวิตอาจจะต้องการความช่วยเหลือ ผมรุดเข้าไปดูอาการของคนเจ็บ แต่ป่วยการ….ร่างของเขาแหลกเหลวไม่มีชิ้นดี ดูท่าว่าจะช้าเกินไปเสียแล้ว[p]ถ้าสิ่งหนึ่งในนิยายที่ดีพึงมีคือจุดหักมุม อย่างนั้นแล้ว นี่คงเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายเอามากๆ ประการแรก…ถ้าผมไม่คิดว่าตาฝาด รถยนต์ที่ประสบเหตุนั้น ดูไปก็คล้ายๆ กับของผม แต่เหนือสิ่งอื่นใด [p]ร่างของผู้ตาย…คือตัวของผมเอง!![p]ส่วนประการที่สองนั้นน่ะหรือ….ก็เสียงคำรามของหวูดรถบรรทุกน้ำมันดังขึ้น พร้อมกับคันรถสิบหกล้อที่เคลื่อนตรงมาด้วยความเร็วสูงนั่นล่ะ และทุกอย่างในคลองสายตาก็เป็นดั่งภาพสโลว์โมชัน เมื่อเจ้ารถบรรทุกเจ้ากรรมบดเข้ากับรถยนต์ของผมเสียจนราบ แน่นอน….รวมทั้งนักเดินทางพเนจรที่อยู่ในรถด้วย และด้วยความระทึกสุดขั้วหัวใจเช่นนี้ ทำเอาผมช็อคจนหมดสติลงกับพื้นไปเลย[center][img=8879]//img.online-station.net/image_content/2020/03/default-image.jpg[/img][color=red][b]ด้วยประสิทธิภาพของเอนจิ้นล่าสุด ทำให้เกมนี้นิรมิตพื้นที่ของ Brights Fall ได้กว้างไกล และสวยงามสมจริง[/b][/color][/center][color=blue][b]เปิดฉากการสนทนากับ ‘พระเจ้า’ [/b][/color][p]นี่ผมสลบไปนานเท่าใดแล้ว? ภาพเหตุการณ์ระทึกขวัญระดับลงข่าวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์เกิดขึ้นสดๆ ต่อหน้า ผมแทบจะเป็นลมล้มพับลงไปกองกับพื้น และเมื่อตื่นขึ้นมา ทัศนียภาพทั้งหลายก็ดูแปลกถิ่นแปลกทางออกไป ทางเลียบเขาอยู่ที่ไหน ทะเลสาบอยู่ที่ไหน นี่ไม่ใช่ Bright Falls…ที่นี่มันที่ไหนกัน? [p]“คุณยายครับ” ผมสะกิดเรียกหญิงชราที่ยืนดูผมนอนพับกับพื้น “เอ่อ…ที่นี่ที่ไหนกัน?” [p]“เธอเป็นอะไรมากมั้ยพ่อหนุ่ม?” เสียงเนิบๆ แต่เปี่ยมอารีย์ของเธอดังขึ้น “ชั้นเห็นเธอล้มลงกับพื้น…”[p]“ช่างเถอะครับ ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนกัน?” [p]“ที่นี่เหรอ…” หญิงชรานิ่งไปกับความคิดของตน “เฮลซิงกิ ฟินแลนด์ไงจ๊ะ” [p]ผมมองพื้นที่โดยรอบข้างอย่างไม่เชื่อสายตา ฟินแลนด์….ห่างจาก Bright Falls นับพันๆ กิโลเมตร ทำไมผมมาอยู่ที่นี่ได้?? นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ในขณะที่เรื่องราวในหัวทั้งหลายกำลังตีกันยุ่งไปหมดนั้น เสียงอันเคร่งขรึมก็ดังขึ้นอย่างเรียบๆ ข้างตัว [p]“Alan Wake ใช่มั้ย?”[p]ผมหันกลับไปตามเสียงนั้น และพบกับชายผู้หนึ่งยืนรออยู่ก่อนแล้ว [p]“คุณคือ?”[p]“Sam Lake หัวหน้านักเขียนแห่ง Remedy Entertainment ได้โปรด คุณ Wake เชิญตามผมมา…” [p]สิ้นประโยค ชายผู้นั้นก็เดินนำลิ่วเข้าไปในตัวตึกที่อยู่ไม่ห่างกัน ป้ายด้านหน้าเขียนเอาไว้ว่า Remedy Entertainment ผมเดินตามเข้าไปด้วยความมึนงงสุดกำลัง ผมเดินตามเขาเข้ามาด้านในตัวอาคาร แน่ล่ะ ผมไม่ยอมตามอย่างไร้ความหมายเช่นนี้เป็นแน่ [p]“เอ่อ คุณ Lake?”[p]“ครับ?”[p]“ว่ากันง่ายๆ เลยนะ คุณเป็นใคร? ที่นี่คือที่ไหน? ผมมาอยู่ที่ฟินแลนด์นี่ได้ยังไง?” ผมเริ่มยิงคำถามใส่เป็นชุดๆ แน่นอน มันแทบไม่เพียงพอกับความคาใจที่มีอยู่เต็มหัวอกของผมในตอนนี้ แต่ Sam Lake กลับยิ้มผ่อนคลายอย่างสบายๆ ผายมือวาดออกไปรอบๆ [p]“ที่นี่….คือที่ที่เราสร้างเรื่องราวของคุณ เกมของคุณ : Alan Wake” [center][img=8880]//img.online-station.net/image_content/2020/03/default-image.jpg[/img][color=red][b]ร่างของ Wake ยืนหันหลังให้กับแสงตะวันสาดส่อง….หรือนี่จะเป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงการเดินทางสู่ห้วงแห่งความมืดอนันตกาลของเขากระมัง?[/b][/color][/center][p]เป็นอีกครั้งที่ผมแทบจะลมจับกับจุดหักมุมเช่นนี้ มันอะไรกัน ชะตาชีวิตและความเป็นไปของตัวผมทั้งหมด แท้จริงเป็นเพียงข้อมูลที่ฉาบลงบนแผ่น DVD9 แค่แผ่นเดียวเท่านั้นเองหรือ? แรกเริ่มผมไม่รู้สึกสบายใจไปกับท่าทีของชายที่อยู่ต่อหน้า แต่แล้ว เมื่อมาคิดถึงความเป็นจริง และสิ่งที่ผมสำนึกในหัวใจของนักเขียน แล้วมันยังไงกัน? ในเมื่อตัวละครทั้งหลายก็ถูกผมเขียนได้ ทำไมชีวิตของผมจะถูกกำหนดโดย ‘ใครบางคน’ ไม่ได้บ้าง? มันเป็นตลกร้ายอันแสนจะขำขื่น แต่ก็อีกนั่นล่ะ มันจะดีแค่ไหน ถ้าเราได้พูดคุยสนทนาและสอบถามชีวิตทั้งหมดของตัวเรากับ ‘พระเจ้า’ ผู้รังสรรค์ทุกสิ่งทุกอย่าง คิดได้ดังนั้น ผมก็สาวเท้าก้าวเข้าไปในห้องที่อยู่ตรงหน้าในทันที…[color=blue][b]บังลังก์แห่งพระเจ้า และความเป็นไปของเรื่องราวทั้งหมด[/b][/color] [p]มันน่าขำ บัลลังก์ของพระเจ้าที่เราเคยจินตนาการเอาไว้เสียสูงส่ง กลับเป็นเพียงห้องประชุมและวิดีโอโปรเจกเตอร์ตัวเขื่องเพียงหนึ่งเครื่องเท่านั้น รอบๆ โต๊ะประชุมมีเก้าอี้โซฟาที่ดูน่าจะสบาย แต่เต็มไปด้วยเหล่าสาวกแห่งพระเจ้านั่งอยู่เต็มไปหมด บนฝาผนังมีโปสเตอร์ของชายที่ชื่อว่า Max Payne แปะอยู่โดยรอบๆ เขาเป็นใครกัน? หรือเป็นอีกคนที่ถูกกำหนดชะตากรรมโดย ‘กลุ่มพระเจ้า’ เหล่านี้? [p]“หลังจากที่ Alan พบกับ Alice แฟนสาวนั้น” Sam Lake เปิดฉากบรรยายชีวิตของผมโดยสรุปย่อด้วยอุปกรณ์ที่ผมเกลียดที่สุด….สไลด์ Powerpoint “เขาเริ่มฝันถึงสิ่งแปลกๆ และใช้ความฝันเหล่านี้เป็นวัตถุดิบสำหรับนิยายสยองขวัญเชิงจิตวิทยาเล่มแรกของเขา อันที่จริง แทบจะเรียกว่านิยายเขียนไปด้วยตัวของมันเอง โดยมี Alan เป็นเพียงร่างทรงเท่านั้น หนังสือกลายเป็นนิยายขายดี และ Alice ก็ได้หายตัวไปอย่างลึกลับ ทิ้งให้เขาต้องตกอยู่ในสภาวะซึมเศร้าและกลายเป็นโรคนอนไม่หลับเรื้อรังสุดจะทานทน ขอออกตัวกันก่อนท่านผู้อ่านที่รัก นี่ไม่ใช่รูปแบบที่ผมจะแนะนำให้พวกคุณรู้จักกับ Alice เลยแม้แต่น้อย แต่ต้องยอมรับโดยดุษฏี ใช่…สาเหตุที่ผมต้องระเห็จมาที่ Bright Falls เพราะการหายตัวไปของเธอ ผมรับรู้ได้ว่าเธออยู่รอบๆ ตัว แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด ผมไม่สามารถตามตัวเธอได้เลย… [p]“หลังจากนั้น Alan เข้ารับการรักษาในคลินิกผู้ป่วยแห่งหนึ่ง” Sam Lake ยังคงอธิบายต่อ “และนั่นเอง ที่เขาได้พบกับนิมิตของ Alice และเริ่มดำดิ่งไปสู่ความมืดของจินตนาการ เมื่อฝันร้ายในนิยายของเขา กลายเป็นความจริง…” [p]เอาล่ะ ในตอนนี้ผมพอจะรู้ความเป็นไปของเรื่องราวโดยคร่าวๆ แล้ว แต่สังหรณ์ของผมก็กระซิบเตือนอยู่รางๆ ว่านั่นคงไม่ใช่ทั้งหมดจากการมาถึงในครั้งนี้เป็นแน่…[color=blue][b]ดำดิ่งสู่ก้นบึ้งแห่งความมืด[/b][/color][p]คุณผู้อ่านที่รัก ถ้าคุณได้มีโอกาสพูดคุยกับคนที่รังสรรค์เรื่องราวชีวิตของคุณแล้วนั้น คุณอยากจะถามอะไร? นั่นคือประเด็นที่สุมอยู่เต็มหัวอกของผมในตอนนี้ [p]“สรุปเลยนะคุณ Lake..” ผมเอ่ยถาม ด้วยรู้สึกหมดความอดทนกับสิ่งที่เขาบรรยายไปทุกขณะ “ผม เป็นใคร กันแน่?” [p]“Alan Wake เป็นเกม Action Adventure ‘สยองขวัญเชิงจิตวิทยา’” Sam Lake เอ่ยสรุปอย่างสั้นๆ พร้อมกับเสียงเซ็งแซ่ของเหล่าสาวกในเงามืด (เพราะในห้องปิดไฟเพื่อฉายสไลด์ผ่านโปรเจกเตอร์) [p]“อย่างนั้นแล้ว ผมก็อยู่ในเกม….เรื่องราวสยองขวัญ แบบเดียวกับในหนังสือของผมน่ะสิ” ผมเอ่ยถาม Sam Lake ถูมือไปมาก่อนจะตอบกลับ [p]“สำหรับใครหลายคน ความสยดสยองจำเป็นต้องมีเลือด และสัตว์ประหลาดที่น่ากลัว แน่นอนว่า…เราจะไม่ทำเช่นนั้น” [p]ประโยคดังกล่าวทำให้ผมสงสัยอย่างเต็มกำลัง สยองแล้วทำไมถึงไม่น่ากลัวล่ะ? เลือดกับสัตว์ประหลาดมันมีอะไรที่ผิดพลาดอย่างนั้นหรือ? [p]“แต่มันต้องน่ากลัวด้วยสิ…ถ้าจะสยองกันจริงแล้วล่ะก็นะ….” ผมเอ่ยประโยคได้เพียงเท่านี้ ก่อนที่เสียงเซ็งแซ่ของเหล่าสาวกบัลลังก์พระเจ้าจะดังกันขรม นี่ผมไปกระตุ้นต่อมอะไรพวกเขาหรืออย่างไรกัน? ความไม่สงบเริ่มย่างกรายเข้ามา จน Sam Lake ดีดนิ้วอย่างเรียบๆ ขึ้นหนึ่งที ทั้งหมดจึงหยุดการสนทนาแต่เพียงเท่านั้น [p]“คุณพูดถูกแล้ว คุณ Wake…เราพร้อมจะสยองผู้เล่นกันให้ถึงไขสันหลัง อย่างมากเลยทีเดียว แต่เราใช้บรรยากาศและเนื้อเรื่องเป็นจุดแข็ง นั่นเป็นแนวคิดหลักของพวกเรา…ความลับ กับการค้นหายังไงล่ะ” เสียงภูมิฐานสำเนียงฟินดิชดังขึ้นฝั่งตรงข้ามเก้าอี้ของผม ชายลึกลับพับ Notebook (Notebook ของพระเจ้า?) และร่อนนามบัตรของเขาข้ามโต๊ะมา (Petri Javilehto หัวหน้าฝ่ายครีเอทีฟอย่างนั้นหรือ?) [p]“เราตั้งใจจะใช้จินตนาการของผู้เล่นเพื่อรับใช้ตัวเกม และพยายามเก็บซ่อนสิ่งที่ควรเอาไว้ แน่นอน สัตว์ประหลาดที่น่ากลัวอย่างสุดๆ ถ้าคุณได้เจอกับมันเกือบสิบๆครั้ง มันก็จะไม่น่ากลัวอีกต่อไป” Sam Lake เอ่ยแทรกขึ้นมา พร้อมกับฉายภาพสไลด์ Powerpoint แสดงให้เห็นถึงรายละเอียดของเมือง Bright Falls ที่กว้างใหญ่ไพศาล และ CG Movie ทิวทัศน์อันสวยงามของละแวกอื่นๆ ที่ผมไม่เคยเห็น ไม่น่าเชื่อ เมืองที่ผมอยู่กว้างขวางเกือบร้อยตารางกิโลเมตรเชียวหรือนี่!? แต่กระนั้นแล้ว[p]“เอาล่ะทุกท่าน…” ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนือยนายระคนสงสัย “พวกคุณจะสร้างความน่าสะพรึงกลัวได้ยังไง ผมจะไปที่ไหนก็ได้ กับเมืองที่กว้างขนาดนี้ Bright Falls ไม่ใช่บ้านผีสิงนะ?” อีกครั้ง ที่คำพูดของผมกระตุ้นต่อมของเหล่าสาวก จน Sam Lake ต้องเริ่มกระบวนการอีกครั้ง แต่ต่างกันที่ Petri กลับหัวเราะในลำคอด้วยความพึงพอใจ [p]“เกมนี้อาจจะมีบรรยากาศที่เปิดกว้าง และถ้าไม่นับรวมภารกิจหลักๆ ที่ขึ้นกับเวลาแล้ว คุณสามารถไปที่ใดก็ได้ คุณ Wake…” เขากล่าว ก่อนจะเอามือเท้าคางจ้องมาทางผม “แต่อย่าลืม เราสร้างคุณได้ เราก็ควบคุมทุกอย่างไว้ได้ อย่างอยู่หมัดเลยล่ะ”[center][img=8921]//img.online-station.net/image_content/2020/03/default-image.jpg[/img][color=red][b]สภาพแวดล้อมที่มีความเป็นพลวัตสูง ช่วยเปลี่ยนพื้นที่อันแสนสงบ ให้กลายเป็นฝันร้ายบนดินได้อย่างน่าอัศจรรย์[/b][/color][/center][color=blue][b]อำนาจรังสรรค์ ‘งานเขียน’ ของ ‘พระเจ้า’[/b][/color] [p]ในตอนนี้ Sam Lake กดคลิกเพื่อเลื่อนสไลด์ฉายภาพตัวอย่าง Real-Time จากในตัวเกม ร่างทรงของผมปรากฏขึ้นที่หน้าจอ รายละเอียดทุกอย่างตรงกับความเป็นจริงทุกประการ เสื้อโค้ทสีน้ำตาลที่ผมได้จากร้านค้ามือสองในเมือง กางเกงยีนส์สแล็กตัวเก่ง และ…ผ้าพันคอสีแดง ที่ Alice ซื้อให้ ในตอนนั้นเอง ที่สัมผัสจากฝ่ามือของ Petri หัวหน้าบัลลังก์พระเจ้าประทับกับหัวไหล่ของผม [p]“คุณจำฉากนี้ได้ใช่มั้ย คุณ Wake…” แน่นอน ผมจำได้ สถานีน้ำมัน กับสหายช่างเครื่องที่ผมรู้จัก แต่ในคราวนี้ เขาหายไปไหน? สภาพอากาศรอบตัวก็ดูหม่นหมอง ครึ้มฝน ราวกับจะก่อเค้าเป็นพายุร้าย… [p]“ในโลกของคุณ สภาพอากาศมีความเป็นพลวัตที่สูงมาก แต่แน่นอน เราก็กำหนดไว้ในการควบคุมเช่นกัน” Petri กล่าวอย่างสบายอารมณ์ ก่อนที่ร่างทรงในภาพผมจะขยับตัว เมื่อสภาพอากาศวิกฤติแปรปรวนถึงขีดสุด ลมโหมกระหน่ำจนกลายเป็นพายุทอร์นาโด ดูดกลืนพัดเอาทุกสิ่งที่อยู่รอบๆ จนพังพาบราพนาสูร แถมยังซัดเอารถบรรทุกคันเก่าให้ลอยสูงขึ้นไป ร่างทรงของผมวิ่งตรงดิ่งมาทางหน้าจอ พร้อมกับรถบรรทุกที่กระแทกกับพื้นระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ กระจายไปคนละทิศละทาง เล่นเอาผมนั่งลุ้นจนตัวเกร็ง [p]“ก็อย่างที่เห็น” Petri กล่าวแทรก “เราใช้สภาพแวดล้อม เพื่อสร้างความตื่นระทึก และอารมณ์ร่วมให้กับผู้เล่น” [p]“เดี๋ยวก่อน…” คราวนี้เป็นผมที่ขอแทรกขึ้นมาบ้าง เพราะมันช่างขัดกับสภาพความเป็นไปของสิ่งที่ได้รับรู้มาเหลือเกิน “คุณบอกว่าเกมนี้มีความเปิดกว้าง แต่เท่าที่เห็น ‘คุณ’ กับพรรคพวกดูจะไม่ค่อยอยากให้ผมออกนอกลู่นอกรอยสักเท่าใดเลยนะ” [p]ในตอนนั้นเอง ที่เสียงเซ็งแซ่จากเหล่าสาวกนอกห้องดังขึ้น มันผิดปกติเสียผมอดสงสัยไม่ได้ ชั่วขณะหนึ่ง สาวกสองสามคนเดินเข้ามาในห้อง กระซิบกับ Petri สองสามคำ ก่อนจะเดินออกไป [p]“เอาล่ะ ไม่มีอะไรคุณ Wake…นั่นเป็นเรื่องที่ทางเราจะจัดการกันเอง” [p]“เรื่องอะไรกัน?” [p]เท่านั้นเองที่คำพูดของผมจะตามไปถึง เมื่อประตูห้องถูกถีบเข้ามาอย่างจัง พร้อมกับชายร่างท้วมในเสื้อโค้ทปิดฮู้ด แว่นกรอบหนาสีดำ วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาภายในห้อง ดูต่างจากเหล่าสาวกทั้งหลายไปโดยสิ้นเชิง [center][img=8922]//img.online-station.net/image_content/2020/03/default-image.jpg[/img][color=red][b]หนทางที่ทอดยาวสู่หุบเขาอันมืดมน ข้างหน้าจะมีอะไรรอเราอยู่?[/b][/color][/center][p]“ดูเหมือนว่าคุณจะใช้สภาพแวดล้อมเปิดของเกมเพื่อสร้างความแตกต่างให้เกิดขึ้นใช่มั้ยครับ คุณ Javilehto?” ชายลึกลับยิงคำถามออกมาเป็นชุด แต่ก่อนที่เขาจะทำอะไรมากไปกว่านี้ สาวกร่างยักษ์สองคนก็หิ้วปีกเขาออกไปจากห้อง สายตาของผมปรับเข้ากับความมืดและเห็นป้ายบนหน้าอกของเขาเขียนว่า ‘สื่อ’…[p]“แทนที่คุณจะใช้มันเหมือนกับเกมอย่าง GTA แต่คุณใช้เพื่อสร้างความรู้สึกปลอดภัยและคุ้นเคยให้กับผู้เล่น ก่อนจะเปลี่ยนมันให้เป็นฝันร้ายของ Alan Wake ผมพูดถูกมั้ยคร้าบ!!” ชายลึกลับยังคงตะโกนส่งคำถามเข้ามา แน่นอน ผมนั่งนิ่งงันด้วยความงุนงง แต่เป็น Petri ที่ยิ้มในมุมปากออกมา [p]“คำถามของคุณได้รับการตอบแล้ว คุณ Wake…” Petri กล่าว “ด้วยรูปแบบนี้ ผู้เล่นจะรู้สึกได้ว่า ฉากเดียวกันที่เขาเล่นไปเมื่อสามชั่วโมงก่อน มันเคยสงบสุข และปลอดภัย แต่กลับกลายเป็นฝันร้ายที่เป็นจริง ราวกับเป็นคนละเกมกันเลย” [p]“แต่ถึงอย่างนั้น” เริ่มเป็นผมที่ยิงคำถามออกไปบ้าง “คุณจะทำเช่นนั้นไปทำไม?” [p]“นั่นเพราะ ถ้าคุณเหวี่ยงเอาความหฤโหดใส่เป็นชุดๆ ผู้เล่นก็คงจะใบ้รับประทานไม่กล้าที่จะทำอะไร การกำหนดจังหวะของเกมการเล่นคือสิ่งที่จะช่วยให้พวกเขารู้สึกผ่อนคลาย พร้อมที่จะไปเผชิญหน้ากับฝันร้ายในยามค่ำคืนอีกครั้ง” [p]ทุกอย่างเริ่มเคลียร์ในความคิดของผม นี่คือสิ่งที่ผมต้องเผชิญสินะ ฝันร้ายในยามค่ำคืน กับการแก้ปริศนาในตอนกลางวัน ดูท่าเรื่องราวมันคงจะซับซ้อนเกินกว่าที่คาดไว้แต่แรกเสียแล้ว ในจังหวะนั้นเอง ที่ Sam Lake เลื่อนแผ่นสไลด์ไปอีกชุด เป็นตัวของผมที่กำลังสาดไฟฉายเข้าหา ‘บางสิ่ง’ ที่ดูจะเป็นสัตว์ร้ายจากเงามืดในนิยายของผม ตรึงมันไว้กับที่ ก่อนจะสาดกระสุนจนหมดรังเพลิง [p]“ลูกเล่นแสงก็เป็นส่วนเสริมของ ‘เกม’ ของพวกคุณด้วยอย่างนั้นรึ?” ผมยิงคำถามออกไป ดูเหมือนว่า Petri จะหันหน้าไปทาง Sam และทำตาดุใส่เล็กน้อย ก่อนจะหันมายิ้มให้กับผม [p]“มันเป็นส่วนหลักของเกมนี้กันเลยทีเดียว ทั้งการต่อสู้ และการแก้ปริศนา คุณ Wake…” Petri กล่าว พร้อมกับเลื่อนมาบังคับสไลด์ด้วยตัวเอง “เป็นกุญแจสำคัญ แต่นั่นมันก็มาจากนิยายของคุณนะ คุณเท่านั้นที่รู้ดีที่สุด”[p]อาจจะใช่ หรืออาจจะไม่ แต่กระนั้นแล้ว แม้ว่าในตลอดเวลาที่นั่งอยู่ตรงนี้ ผมจะพอรับรู้ถึงความเป็นไปของตัวเองได้บ้าง แต่สิ่งที่ผมอยากรู้ที่สุดแต่ไม่ได้รับการเฉลยคือ…[p]“แล้ว Alice ล่ะ? Alice อยู่ที่ไหน?”[p]ดูเหมือนคำถามนี้จะแทงใจจน Sam Lake ผู้ยิ้มแย้มเริ่มหน้าเสีย แต่ Petri กลับตบบ่าเขาเบาๆ ราวกับจะคุมสถานการณ์เอาไว้ นี่พวกเขายังจะปิดบังอะไรจากผมอีกกันแน่นะ? [p]“เอาล่ะคุณ Wake…” เขากล่าว “ผมยืนยันได้ เรื่องราวของคุณจะไม่ได้จบแต่เพียงเท่านี้ แต่ขอให้รับรู้ไว้ ไม่ได้มีเพียงแค่คุณเท่านั้น แต่ยังมีคนอื่นๆ และเรื่องราวที่สนุกน่ะ…ต้องมาเป็นตอนๆ สิ” [p]“หมายความว่ายังไง?” [p]“คุณรู้มากเกินไปแล้ว คุณ Wake…” ชายหัวหน้าบัลลังก์พระเจ้ากล่าวปิดท้าย ก่อนที่ผมจะเริ่มรู้สึกหนักๆที่หนังตา และค่อยๆ ล้มพับลงไป “…..จงตื่นขึ้น และเผชิญหน้ากับมันด้วยตัวคุณเองเถอะ”[center][img=8923]//img.online-station.net/image_content/2020/03/default-image.jpg[/img][color=red][b]หรือจะมีการผจญภัยทางน้ำด้วย...[/b][/color][/center][color=blue][b]บทส่งท้าย….ทางสู่ฝันร้ายอันเป็นนิรันดร์[/b][/color][p]พื้นถนนยางมะตอยเย็นเฉียบในยามพลบค่ำปลุกสัมปชัญญะผมขึ้นมาอีกครั้ง ผมนอนอยู่บนถนนเลียบเขาเส้นเดิม น่าแปลก ไร้ซึ่งรอยขีดข่วน หากแต่รอบๆ มีเศษเหล็กและแก้วกระจายอยู่เต็มไปหมด กระเป๋าเสื้อข้างขวาและซ้ายมีปืนและไฟฉายอย่างละกระบอก ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมเปิดสวิทช์ไฟฉาย กระชับปืนไว้มั่น และเดินตรงดิ่งไปตามทาง ใช้เวลาเพียงไม่นาน กระท่อมที่พักผมก็ปรากฏอยู่ต่อหน้า ผมค่อยๆ สาวเท้าก้าวไปตามทางด้วยความระวัง ทันใดนั้น เสียงเอี๊ยดอ๊าดของสะพานไม้ที่เชื่อมทางระหว่างหุบผาและบ้านพักก็ดังขึ้น มีบางสิ่งกำลังเดินตรงมาทางผม พร้อมกันนั้น ก็ปรากฏร่างเงาสีดำทะมึน ที่ผมคุ้นเคยยิ่งนัก [p]นักเดินทางพเนจร? [p]ร่างนั้นค่อยๆ เดินตรงมาอย่างช้าๆ เสียงครางที่ร้องเรียกชื่อของผมดังแว่วผสมกับเสียงสายลมหวีดหวิวกรีดลึกเข้าไปในแก้วหู ในตอนนั้น ผมนึกอะไรไม่ออกนอกจากกระชับปืนไว้มั่น สาดแสงจากกระบอกไฟฉายตรงไปยังเจ้าสัตว์ร้ายเพื่อตรึงร่างมันไว้ ก่อนจะสาดกระสุนเข้าใส่จนหมดรังเพลิง เสียงกรีดร้องผสานเข้ากับเสียงคำรามของปากกระบอกปืนจนยากจะจำแนก ก่อนที่มันจะล้มลงแน่นิ่งไป….[p]และบันทึกฉบับนี้ก็มาถึงจุดสิ้นสุด ผมไม่อาจจะแน่ใจได้ ว่าทุกสิ่งที่ผมเห็นมันได้เกิดขึ้นจริงๆ และผมได้เดินทางไปยังฟินแลนด์ พบปะกับเหล่า ‘พระเจ้า’ ที่สร้างตัวของผมขึ้นมาจริง? แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม ผมค่อยๆ ก้าวเดิน เปิดประตูบ้านพัก สายตาจับจ้องไปที่เตียงนอน เธออยู่ที่ตรงนั้น… Alice ผู้น่ารัก Alice ผู้เป็นหนึ่งเดียวในดวงใจ ผมไม่สนอีกต่อไปแล้วว่าเรื่องราวทั้งหลายจะเป็นเช่นไร ในตอนนี้ ผมทิ้งตัวลงกับผ้าห่มสีขาว โอบรับอ้อมกอดของเธอไว้กับตัว และหวังเพียงแค่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น ณ วินาทีนี้จะไม่ใช่เพียงความฝัน แต่นั่นคงเป็นเพียงแค่คำอธิษฐาน….ลมๆแล้งๆ[p]เพราะทุกอย่างในชีวิต ไม่ใช่ตัวผมที่เป็นคนกำหนดอีกต่อไป….คุณเองก็เช่นกัน[center]----------------------------------------------------------[/center][color=blue][b]ทุกสิ่งที่ควรรู้เกี่ยวกับ Alan Wake (ฉบับย่นย่อ)[/b][/color][p]- Alan Wake เป็นเกมแนว Action Adventure ‘สยองขวัญเชิงจิตวิทยา’ ล่าสุดของ Remedy Entertainment[p]- เนื้อเรื่องของ Alan Wake รังสรรค์โดย Sam Lake นักเขียนที่เคยวาดลวดลายจากสองภาคของ Max Payne มาแล้ว[p]- Alan Wake มีระบบแสงเงา และเวลากลางวันกลางคืนที่เป็นพลวัตสมจริง และเป็นกุญแจสำคัญในการเล่นเกมนี้ [p]- เหล่าปิศาจร้ายจากเงามืด ศัตรูที่ Wake จะต้องเผชิญตลอดเกม สามารถตรึงไว้ได้ด้วยแสงจากทุกแหล่ง ก่อนจะกำจัดด้วยอาวุธตามปกติ[p]- ระบบอินเตอร์เฟสของเกมนี้จะเรียบง่าย และมีสไตล์การเล่นที่เปิดกว้างแบบ GTA แต่บังคับด้วยภารกิจจำกัดเวลา[p]- Alan Wake จะมีรูปแบบภารกิจแบ่งเป็น ‘ตอนๆ’ เพื่อรีดอารมณ์ร่วมของผู้เล่นให้ถึงแก่น และจะมี ‘ตัวละครอื่น’ ให้สามารถบังคับในเหตุการณ์ได้ด้วย [p]- เมือง Bright Falls ฉากหลังของเกม มีพื้นที่แบ่งย่อยออกเป็น 4 ส่วน โดยพื้นที่ทั้งหมด 100 ตารางกิโลเมตร![p]- ฉากขับรถเป็นส่วนเสริมเพียงเล็กน้อยของเกมนี้เท่านั้น [p]- Alan Wake มีกำหนดวางจำหน่ายในระบบ Xbox360 เดือนมกราคม 2007 ส่วนของ PC ยังไม่มีกำหนดที่แน่ชัด แต่คาดว่าจะเป็นเกมส์ระดับ Exclusive ของ Windows Vista (ตามคาด)
Alan Wake : เกม Action Adventure สุดหลอนใหม่ล่าสุดจากผู้สร้าง Max Payne
แชร์เรื่องนี้:
แชร์เรื่องนี้:
About the Author