รีวิวเกม One Piece Odyssey สู่การผจญภัยรูปแบบ JRPG Turn-Based เต็มตัว

หลาย ๆ คนที่เคยอ่านมังงะ หรือดูอนิเมะของการ์ตูนสุดดังอย่างวันพีช น่าจะพอทราบกันมาบ้างไม่มากก็น้อยครับว่า เกมส่วนใหญ่ของซีรีส์นี้ มักจะเป็นเกมแอ๊กชั่นเสียส่วนใหญ่ แต่กับภาคล่าสุดอย่าง One Piece Odyssey นั้นค่อนข้างจะฉีกขนบเกมของซีรีส์นี้พอสมควร เพราะทำเป็น JRPG Turn-Based แบบเต็มตัว วันนี้พวกเรา Online Station มีรีวิวเกมนี้มาฝากทุกคนครับ

One Piece Odyssey พัฒนาโดย ILCA ซึ่งเป็นค่ายพัฒนาจากญี่ปุ่น อย่างที่บอกไปว่าเกมนี้เป็น JRPG Turn-Based ดังนั้นกลุ่มตลาดที่ชื่นชอบเกมวันพีชก่อนหน้านี้อาจจะมีผิดหวัง เพราะมันไม่ได้เป็นการบังคับเหล่าตัวละครที่คุ้นเคยให้ออกท่าออกแอคชั่นสุดเดือดต่าง ๆ ตามสไตล์การ์ตูนโชเน็น ดังนั้นสิ่งที่เราคาดหวังจากเกมนี้ก็คงหนีไม่พ้นเนื้อเรื่องหรือวิธีการดำเนินเรื่องนั่นเอง

ความอิมแพคของเนื้อเรื่องที่ขาดหาย

เรื่องราวของเกมภาคนี้จะกล่าวถึงกลุ่มหมวกฟางที่บังเอิญมีเหตุให้ต้องไปติดเกาะลึกลับปริศนานามว่า “วาเฟิลด์” ซึ่งแน่นอนว่าสาเหตุในการมาก็ง่าย ๆ คือกัปตันสุดเกรียนอย่างลูฟี่นั้นอยากรู้อยากเห็นจนได้เรื่อง และพาลให้ทั้งกลุ่มรวมไปถึงเรือต้องอยู่ในสภาพไม่พร้อม จึงทำให้ต้องออกผจญภัยในเกาะนี้อย่างช่วยไม่ได้ เพื่อกู้พลังกลับคืน รวมไปถึงซ่อมเรือ Thousand Sunny ให้กลับมาใช้งานได้อีกครั้งหนึ่ง

ตัวละครที่เป็นประเด็นในเกมก็คือสาวน้อยปริศนานามว่า “ริม” เธอเป็นเด็กสาวที่ครอบครองพลังสุดโกงอยู่ เพียงแค่ถูกเธอสัมผัสร่างกาย ก็จะเป็นอันลืมหลาย ๆ อย่างที่เคยทำได้ อย่างเช่นเกียร์ 2 ของลูฟี่ ที่หลังจากโดนเธอแตะตัวแล้ว พ่อหนุ่มยางยืดของเราก็ลืมวิธีใช้ไปทันที ดังนั้นกลุ่มหมวกฟางจึงต้องออกตามเก็บความทรงจำที่อยู่ในลักษณะของลูกบาศก์ที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วทั้งเกาะ เพื่อที่จะได้วิธีใช้พลังกลับคืนมา และทำให้จำเป็นที่จะต้องเผชิญหน้ากับอดีตที่ทั้งสนุกสนาน รวมไปถึงความขมขื่น ซึ่งเอาจริง ๆ แล้วมันก็เป็นกิมมิคการเล่าเรื่องที่เจ๋งไม่น้อย อย่างเช่นคำถามที่ว่า ถ้าหากลูฟี่ได้ย้อนอดีตไปเจอกับเอสพี่ชายของเขาอีกครั้ง ลูฟี่จะรู้สึกอย่างไร เกมนี้ก็มีคำตอบนี้ให้ผู้เล่นได้รับรู้ แต่โดยรวมแล้ว ทั้งหมดทั้งมวลของเกม มันก็เป็นการเล่าเรื่องแบบง่าย ๆ สไตล์ What If ที่แฟน ๆ วันพีช “ไม่จำเป็นจะต้องรู้” ก็ได้ แถมหลาย ๆ จุดก็เล่าไม่เหมือนกับเนื้อเรื่องต้นฉบับอีกต่างหาก ดังนั้นความอิมแพคมันจึงขาดหายไป ซึ่งถือเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก ๆ สำหรับเกมนี้

เกมเพลย์ที่ยังไปไม่สุด

ก่อนจะไปพูดถึงระบบการต่อสู้ก็ขอพูดถึงการดึงเอกลักษณ์ของกลุ่มหมวกฟางมาใช้ในเกมก่อน ถึงแม้ว่าผู้เล่นจะได้บังคับตัวละครเพียงตัวเดียวเวลาเดินทาง แต่ตัวละครอื่น ๆ ก็สามารถทำประโยชน์ระหว่างเดินทางได้เช่นกัน อย่างเช่นลูฟี่ที่สามารถปีนป่ายหรือยืดมือไปจับสิ่งของได้ ซันจิที่สามารถหาวัตถุดิบมาทำอาหารให้กับทีม หรืออุซปที่สามารถยิงไอเทมจากจุดสูง ๆ ลงมาให้เก็บได้ เป็นต้น ซึ่งก็ถือว่าตัวเกมนั้นออกแบบมาให้ทุกตัวละครนั้นมีความสำคัญ เพียงแต่ว่าเล่นไปสักพักผู้เล่นจะรู้สึกว่ามันมีอะไรแบบนี้เยอะมาก ซึ่งการที่ต้องสลับเปลี่ยนตัวละครไปมาบ่อย ๆ ก็เป็นอะไรที่หน้ารำคาญอยู่ อีกอย่างตลอดการเดินทาง เราจะได้เจอกับการหยุดดูคัทซีนบ่อยและถี่แบบสุด ๆ ซึ่งการรวมกันของสองอย่างนี้ จึงเป็นอะไรที่หงุดหงิดต่อการเล่นพอสมควร

สำหรับการต่อสู้ โดยแก่นหลักแล้วมันก็คือเกมเพลย์แบบผลัดเทิร์นใส่คำสั่งต่อสู้ทั่วไป สามารถกดเร่งได้ถ้ารู้สึกง่วงหรืออืด ลูกเล่นที่เพิ่มขึ้นมานิดหน่อยก็คือระยะการโจมตีของตัวละคร อย่างเช่น อุซป ที่เป็นสายยิงไกล ก็สามารถเลือกให้อยู่ในโซนปลอดภัยคอยสนับสนุนเพื่อนได้ อีกอย่างก็คือระบบพื้นที่ ซึ่งจะทำให้แตกต่างจากสไตล์คลาสิกของเกมแนวนี้ที่เป็นการเรียงแถวหน้ากระดานสู้ แต่จะเป็นการแบ่งโซนหรือแบ่งกลุ่มสู้กันแทน ตัวละครในโซน A ถ้าหากอยากจะไปช่วยตัวละครในโซน B ก็จำเป็นต้องจัดการศัตรูทั้งหมดในโซนตัวเองก่อนเป็นต้น แต่ความท้าทายก็ถือว่าไม่ได้มีเยอะมาก เพราะผู้เล่นสามารถเลือกเปลี่ยนตัวละครสลับไปมาได้โดยไม่ต้องเสียเทิร์น นอกจากนี้ตัวเกมก็จะมีระบบแพ้ชนะทาง คล้ายกับการเป่ายิ้งฉุบเพื่อให้ผู้เล่นจัดทีมให้เหมาะสม และชนะการต่อสู้ได้อย่างไม่ยากเย็นนั่นเอง

บทสรุปส่งท้าย

ตัวเกมนั้นถือว่าอยู่ในเกณฑ์กลาง ๆ ที่จะต้องชมกันหน่อยก็คือเรื่องของเพลงประกอบและกราฟิกที่สวยสดงดงาม แต่ก็ชมมากไม่ได้เพราะโมเดลตัวละครของเหล่าตัวประกอบนั้นซ้ำเสียเหลือเกิน รวมไปถึงศัตรูที่ไม่ได้มีหลายประเภทมากพอ แถมเจอแต่หน้าเดิม ๆ ย้อมสีเสียอย่างนั้น ดังนั้นเกม ๆ นี้จึงค่อนข้างเหมาะกับแฟนวันพีชที่อยากสนับสนุนซีรีส์ที่ตัวเองรักเสียมากกว่า ถ้าหากใครไม่อินกับเนื้อเรื่อง ไม่รู้ที่มาที่ไปของเหล่าตัวละครที่พวกหมวกฟางต้องย้อนอดีตไปพบเจอ เกมๆ นี้จะกลายเป็นเกมที่ไม่ได้ให้คุณค่าอะไรกับผู้เล่นเลย แต่สำหรับแฟนอย่างผม ก็ยังถือว่าทีมพัฒนานั้นกล้าดีที่เล่นประเด็นการย้อนอดีต แต่ก็มีแบบกลัว ๆ กล้า ๆ ประมาณว่าไม่กล้าไปแตะหรือเปลี่ยนแปลงอะไรมันเยอะ เลยถือว่าเป็นอะไรที่น่าเสียดายไปเสียหน่อย