บทความจาก Online Station Magazine
สวัสดีค่าเพื่อนๆ ชาวเกมเมอร์ และแฟนๆ Online Station ทุกคน แหม่... ก็เรียกได้ว่าหยิบหนังสือ Online Station ก็ต้องมาเจอะเจอคอลัมน์สุดแซบ กระชากใจวัยรุ่น “ชะนี She Said” กับ “จุ๊บแจง” ชะนีน้อยประจำทีมกันอีกเช่นเคย รอบนี้ก็อยากหาอะไรมาเปรียบเทียบเล่นๆ ดู ว่าเกมที่เราๆ คุ้นเคยกันเนี่ย มันก็มีบางมุมเหมือนกันนะ ที่คล้ายกับเรากำลังนั่งดูซีรีส์ดีๆ ซักเรื่อง ไม่แปลกเลยที่จะเห็นคนรักที่จะอยู่กับเกมทั้งวัน อยากรู้กันแล้วล่ะซี่... เอาเป็นว่าลองไปอ่านกันเลยดีกว่าค่ะ
มันไม่แปลกนะคะ ที่คนหลายๆ คนชอบที่จะนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เก็บเลเวล เล่นเกม อยู่กับสังคมของตัวเองที่ชอบ ดำเนินเนื้อเรื่องเหมือนกับเป็นผู้กำกับ คอยควบคุมความเป็นไปของตัวละครนั้นๆ มันคงเป็นความสุขอย่างหนึ่ง ซึ่งคนที่ไม่เคยได้สัมผัสอาจจะไม่มีทางเข้าใจ
เมื่อไม่กี่วันมานี้เห็นโฆษณาซีรีส์เรื่องใหม่ของไทยเรื่องหนึ่ง ที่กำลังจะฉายให้ดูกันในบ้านเราเร็วๆ นี้ ซีรีส์เรื่องนี้มีชื่อว่า “Passion Room ห้องนี้มีรัก” เท่าที่ได้ดูตัวอย่างแล้วคิดว่า เออ... มันดูเป็นซีรีส์สำหรับวัยรุ่นตามหาความฝันที่ครบรสจริงๆ ทั้งรัก เศร้า มันส์ หวาน ซึ้ง แถมมีไฝว้กันแบบถึงพริกถึงขิงอีกด้วย
แหม่... พูดแล้วก็ขอยกตัวอย่างธีมของเรื่องนี้เลยแล้วกันนะคะ โดยเรื่อง Passion Room นี้จะเป็นเรื่องราวของนักศึกษาสถาบันหนึ่ง เป็นศูนย์รวมของผู้มีความสามารถในเรื่องศิลปะการแสดงด้านต่างๆ ที่แห่งนี้จะปลุกปั้นศิลปินระดับเอเชียมากมาย โดยมีหมายเลขห้อง 828 เป็นห้องพักผ่อนของนักศึกษาศิลปะการแสดง ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดนี้ก็จะมีความเข้มข้น ความสัมพันธ์ ความคิด ความรู้สึกต่างๆ แล้ว พวกเขายังต้องทำตามความฝัน ก้าวสู่ถนนสายบันเทิงให้ได้ เหมือนกับเป็นการรวมกันระหว่างคนหลายๆ คน ที่ต่างความคิด ต่างความต้องการ ร้อยเรียงออกมาเป็นเรื่องราว ดูแล้วก็อยากติดตามเรื่องราวของพวกเขาจริงๆ
พอได้เห็น Teaser ซีรีส์เรื่องนี้ มันก็ทำให้คิดอะไรได้อย่างนึงนะ เพราะจุ๊บแจงเองก็คิดเสมอว่า... การเล่นเกมเนี่ย มันก็ไม่ได้แตกต่างกับการที่เรานั่งดูซีรีส์ดีๆ สักเรื่อง ทั้งซีรีส์และเกมก็มีจุดมุ่งหมายไปในทางเดียวกัน เราได้พบกับตัวละครมากมาย จนกลายเป็นครอบครัว เรารู้จักตัวตนของกันและกันผ่านความคิด คุ้นเคยกับตัวละครที่เราเห็น แม้ว่าจะแทบไม่ได้รู้จักตัวตนจริงๆ ของกันและกันเลยด้วย แต่เรากลับผูกพันกันด้วยความรู้สึก สะท้อนผ่านเพียงหน้าจอสู่สายตาคนเสพคอนเท้นท์อย่างเราๆ เท่านั้น
แต่ก็แปลกอยู่อย่างนึงนะคะ เวลาคนเรานั่งเล่นเกมเป็นเวลานานๆ เนี่ย มักจะถูกมองด้วยความเหยียดหยาม ถูกว่าต่างๆ นานา แตกต่างจากการที่เรานั่งดูซีรีส์ซะอีก บางคนนี่ถึงกับลากเก้าอี้มานั่งดูด้วยกันทั้งบ้านเลยทีเดียว แล้วดูกันทีนึงไม่ใช่น้อยๆ นะคะ เขาใช้สกิลรากไม้ฝังบั้นท้ายยึดเกาะที่นั่ง ดูกันข้ามวันข้ามคืน!! คือ... ดีงาม...
ไม่รู้จะบ่นกันทำไม ในเมื่อการกระทำทั้ง 2 แบบมันก็มีจุดประสงค์เดียวกัน นั่นก็คือการเสพย์เรื่องราว!! มันคือความสุข!! มันคือจิตวิญญาณ!! ที่คนไม่ได้สัมผัสมันไม่มีทางเข้าใจ!! เดี๋ยวๆ พอก่อน อย่าดราม่า
จะบอกว่าทั้งสองอย่างนี้เนี่ย อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำเถอะค่ะ เพราะมันก็ให้ข้อคิดเราเหมือนกัน ไม่แน่อาจจะทำให้ความคิดของคนๆ หนึ่งเปลี่ยนไปได้เลย ซึ่งจุ๊บแจงก็เป็นคนนึงที่ได้รับแรงบันดาลใจต่างๆ มาจากการเล่นเกมและดูซีรีส์พวกนี้แหละค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะจับสิ่งที่เราได้รับมาใช้ประโยชน์ทางไหน
แม้ว่าเกมมันจะเหมือนซีรีส์ดีๆ เรื่องหนึ่ง แต่ก็แตกต่างกันตรงที่ผู้เล่นสามารถบังคับและกำกับตัวละครได้เอง ขึ้นอยู่กับตัวเราด้วยว่า เราจะบังคับให้ตัวละครตัวนั้นเป็นคนดีหรือคนร้าย ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ปลายนิ้วมือเราสัมผัส เราจะเป็นได้มากกว่าผู้เสพ เพราะเราคือ “ผู้กำกับ”
ทีนี้เราก็มาดูกันว่า สิ่งที่เพื่อนๆ ได้กำกับมานั้นมันจะออกมาเป็นแบบไหน ทุกทิศทางและความเป็นไปของตัวละครเรานั้น มันอยู่ที่ตัวของเพื่อนๆ เอง แต่มันก็ยังดีกว่าชีวิตจริงนะคะ เพราะในเกมเราจะลองอะไรเท่าไหร่ก็ได้ ถ้ามันพังเราก็ลบแล้วเล่นใหม่ จบ... แต่กับชีวิตจริง ต่อให้แย่แค่ไหนเราก็กลับไปแก้ไขสิ่งที่เคยผ่านมาไม่ได้
ส่วนหนังหรือซีรีส์มันก็สะท้อนเรื่องราวจากมุมมองของคนในสังคม คงเหมือนกับเหตุการณ์สมมุติที่อาจจะยังไม่เกิดขึ้นจริงๆ แต่ถ้าเราได้ดู ได้เรียนรู้แล้ว มันก็เหมือนกับได้ซ้อม และเชื่อว่าหากสักวันหนึ่งเกิดสิ่งเหล่านี้กับตัวเราขึ้นมา จุ๊บแจงก็มั่นใจว่าเราจะรับมือกับมันได้อย่างแน่นอน