PHILIP: Legendary เปิดตัวพร้อมๆ กับเกมยิงระดับเทพมากมาย แต่เล่นๆ ไปจะเห็นว่าเกมขาดงบประมาณในการทำขนาดไหน ปัญหาใหญ่ที่ฉุดเกมนี้ไม่ให้ไปถึงระดับการเป็นตำนานเหมือนชื่อเกมมีอยู่สองข้อ หนึ่งคือออกแบบฉากได้กากมากในประวัติศาสตร์เกมประเภทนี้ที่ผมเคยเล่นมา ทางเดินตรงๆ ในโถงของพิพิธภัณฑ์ทอดยาวไปเรื่อยๆ พร้อมกับอธิบายการเล่นไปด้วยยังพอให้อภัย แต่ภาพหลอกตาที่สมจริงอันตรธานหายไปทันทีที่ Charles Deckard ตัวเอกของเกมออกเดินบนถนนสายต่างๆ ของมหานครนิวยอร์ก มีแค่เศษเถ้าถ่านร่วงหล่นรอบๆ ตัวให้รู้สึกเหมือนถูกทิ้งอยู่เดียวดายบนถนนแคบๆ สู่ตึกถัดไปและได้พบเจอกับศัตรู
สู้กับมนุษย์หมาป่าเจ๋งดี…แต่คุณต้องสู้กับพวกมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าน่ะสิ
ที่ไม่เหมือนกับเกมยิงดังๆ เกมอื่นคือการต่อสู้ของ Legendary ออกแบบได้ไม่ดีนัก เนื้อเรื่องก็ธรรมดา ว่าด้วยมีมนุษย์หมาป่า มังกรไฟ มนุษย์กระทิง และสัตว์ประหลาดอื่นๆ ในจินตนาการออกมาเป็นคู่ต่อสู้ให้ Deckard ในช่วงต้นเกม ก่อนจบด่านแรก คุณจะได้รู้จักกับองค์กรทหารเงา นั่นหมายถึงว่า การต่อสู้ (อย่างน้อยๆ) ครึ่งหนึ่งของเกมเป็นการใช้ปืนเข้าห้ำหั่นมนุษย์ฝ่ายตรงข้าม และที่แย่ไปกว่านั้น การต่อสู้แบบนี้กลับให้ความรู้สึกดีกว่าการกำจัดเหล่าอสุรกายที่น่าจะเป็นตัวชูโรงของเกมนี้แทน สัตว์ประหลาดแต่ละตัวมีลูกเล่นชวนเครียดมากกว่าจะชวนให้รู้สึกสนุกที่ได้ฆ่า พอฆ่ามนุษย์หมาป่าตัวที่ 10 ได้ ผมก็เหนื่อยกับการทำลายหัวของมันทิ้งเพื่อกันไม่ให้มันฟื้นขึ้นมาอีก พอฆ่าได้ 200 ตัว ผมแทบอยากปิดเกมหนีไปให้รู้แล้วรู้รอดเลย
ยังดีที่มีความเป็นแฟนตาซีหลากหลายพอจะให้คนที่เล่นเกม Legendary นี้รู้สึกได้บ้าง นอกเหนือจากฉากมันส์ๆ สองสามฉาก ก็ไม่เห็นมีอะไรที่ควรค่าแก่การหยิบเกมนี้มาเล่นเลย ตำนานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าหากไม่มีเงินถุงเงินถัง ริจะทำเกมให้ดัง คงยากหน่อยนะ
PHILIP
D
น่าผิดหวัง
ข้อดี: มีฉากต่อสู้ตื่นตาให้ดูอยู่สองสามฉาก
ข้อเสีย: ออกแบบฉากได้ธรรมดา มีข้อจำกัดเยอะ
ด่วนได้จริงๆ: พูดถึงภาคต่อตอนท้ายเกมด้วย
■ ผู้จัดจำหน่าย: Gamecock ■ ผู้พัฒนา: Spark Unlimited ■ จำนวนผู้เล่น: 1-8 คน ■ ESRB: 17 ปีขึ้นไป
