ซอกหลืบ เจาะประเด็นดัง รถเมล์ไทย จำใจลดราคา

ปันยา : สวัสดีครับ กลับมาพบกับรายการ "ข่าวเด่น ประเด็นหลืบ" กันอีกแล้ว ฉบับนี้เรามาดีใจกันหน่อยครับ
เรามีข่าวดีที่คาดว่าทุกคนคงรอมาแสนนาน ใครขึ้นรถเมล์วันนี้ ลดทันที เท่าไหร่ไม่รู้ หลังจากที่ขึ้นพรวดๆ จนตามกันไม่ทัน เดี๋ยวนี้บางคนไม่รู้แล้วครับว่าค่ารถเมล์เท่าไหร่ ขึ้นไปก็ไม่ต้องถามอะไรมาก ยื่นแบงก์ 20 ไว้ก่อน เดี๋ยวมันก็ทอนมาเอง ผมล่ะกลัวว่าอนาคตอาจต้องใช้แบงก์ร้อยกับรถเมล์ร้อน แต่ก็ต้องเข้าใจเขานะครับ แบบว่าต้นทุนมันสูง มันเป็นต้นทุนที่เปิดเผยไม่ได้ เปิดเผยแล้วจะมีใครตาย... กว่าจะลดได้ต้องอ้างโน่นอ้างนี่ ทีตอนราคาขึ้นล่ะอย่างว่อง ไม่เห็นอ้างอะไรมากมาย ผมบ่นอะไรอยู่เนี่ย จริงๆ เราคนไทยต้องรีบดีใจกันสิครับ แต่ก็ไม่รู้นะครับว่านอกจากผมแล้ว คนอื่นจะดีใจขนาดไหน ว่าแล้วก็เชิญแขกมาคุยกันเรื่องนี้ดีกว่า ปรบมือต้อนรับ คุณไนท์หนุ่ม และน้องมนัส กัดเคลือบพิษเลยครับ

ไนท์หนุ่ม : สวัสดีครับ
มนัส : สวัสดีชาวกรุงเมพ
ไนท์หนุ่ม : กรุงเทพ!!
มนัส : ที่ข้าพูดน่ะถูกแล้ว เพราะ กทม. ย่อมาจาก "เกรียนที่มีแต่ความเมพ"
ไนท์หนุ่ม : เอ่อ แล้วแต่เอ็งละกัน นานๆ จะถูกเชิญมาที เอาให้เสื่อม

ปันยา : 2 ท่านนี่เคยขึ้นรถเมล์บ้างมั้ยครับ
ไนท์หนุ่ม : “ปกติผมขึ้นแต่รถเมย์พิชนาฐ แต่รถเมล์ก็เคยขึ้นมาบ้าง แบบว่าที่บ้านมีคนขับรถเบนซ์มาส่งทุกวัน ก็ฐานะมันเป็นแบบนี้อ่ะนะ ที่เคยขึ้นก็เพราะตอนนั้นอยากศึกษายานพาหนะของชนชั้นพลเมือง....”

ปันยา : เอาแบบไม่โกหกครับ
ไนท์หนุ่ม : ขึ้นทุกวันเลยครับพี่ แถมลงปากซอยไม่โบกมอ’ไซด์ ใช้เดินเอาอีกต่างหาก

มนัส : อืม รถเมล์นี่ ที่ร้องปู๊นๆ ใช่มั้ย
ไนท์หนุ่ม : ถูกต้อง...... เอ่อ แกเป็นคนดาวไหนวะเนี่ย รู้สึกว่าหน้าแกนับวันยิ่งห่างโลกมนุษย์ขึ้นทุกทีๆ นะ
มนัส : ขอบคุณที่ชม

ปันยา : ทุกวันนี้เรื่องค่ารถถือว่าเป็นปัญหาใหญ่สำหรับคนกรุงเลยนะครับเนี่ย ได้ยินว่าบางคนเสียค่ารถเป็นร้อยต่อวันเลยทีเดียว
ไนท์หนุ่ม : มันต้องแพงอยู่แล้วครับ ก็รู้อยู่ว่ารถประจำทางไทยเรามีบริการที่เหนือกว่าชาติอื่น จะให้คิดราคาธรรมดามันก็ไม่ได้เลยนะครับ ไม่ได้เลย ต้นทุนการแสดงมันสูงมาก อย่างพวกคนขับรถเนี่ย พี่แกไปจ้างสตันท์แมนขับรถไต่ถังมาก่อนแน่ๆ เลี้ยวรถแต่ละทีนึกว่าขับมอ’ไซด์ แถมจะโชว์เมื่อไหร่เราก็ไม่รู้
ปันยา : อ้าว แล้วแบบนี้ถ้าลด 1 บาท ความเร้าใจจะลดลงใช่มั้ยครับเนี่ย
ไนท์หนุ่ม : เอ่อ ผมว่าก็เท่าเดิม ผมก็พูดไปงั้นๆ แหละ

มนัส : อืม รถเมล์นี่ผมจำได้ล่ะ มันต้องกดกริ่งก่อนจะถึงป้ายใช่มั้ย
ปันยา : อ่อๆ ใช่ แสดงว่านึกออกแล้วสิ
มนัส : ใช่ๆ ก่อนจะถึงป้ายก็ต้องทิ้งสมอ...
ไนท์หนุ่ม : เฮ้อ....
ปันยา : ตกลงชั้นเชิญแกมาคุย หรือเชิญมารำลึกความจำกันแน่วะเนี่ย

ไนท์หนุ่ม : แต่จริงๆ จะลดหรือเพิ่มประชาชนเขาก็ไม่โวยวายอะไรหรอก ถ้าบริการมันดีขึ้นตามราคานะครับ ผมว่าถ้าประชาชนรู้ว่าพรุ่งนี้รถเมล์ขึ้นราคาอีก 10 บาท “แต่คนขับเลิกกระชากรถเวลาถึงป้าย ไม่โตเกียวดริฟฟ์เวลาถึงสนามหลวง กดปุ๊บจอดปั๊บไม่มีแถม กระเป๋ารถพูดจาไพเราะเหมือนอมฮอลล์ ขึ้นราคาแค่นี้ผมยอมจ่ายล่ะ เอาสิ”
ปันยา : รถเมล์ในฝันเลยนะนั่น แบบนี้สงสัยต้องเชิญเทวดาลงมาเป็นคนขับ แล้วรับนางฟ้ามาเป็นกระเป๋าแล้วมั้งเนี่ย

มนัส : ถ้าจะลงรถเมล์ ก็ต้องรอให้ถึงป้ายก่อนใช่มั้ย
ไนท์หนุ่ม : ถูกต้อง
มนัส : แล้วก่อนจะลง เราก็ต้องเช็คร่มชูชีพให้พร้อม
ไนท์หนุ่ม : ไม่ใช่ละ... ใคร ใครก็ได้เอามันไปเก็บที มัดปากถุงด้วยนะ เบื่อมันจริงๆ
ปันยา : จบรายการมันจะนึกออกมั้ยวะเนี่ย

ไนท์หนุ่ม : รักจะอยู่เมืองไทย ใจต้องอดทน ถ้าไม่อยากนั่งรถเมล์น่าเบื่อ ก็หาที่ทำงานใกล้บ้าน เวลาไปทำงานจะได้ใช้เดินด้วยลำแข้งตัวเอง หรือไม่ก็ซื้อจักรยานมาคันนึง ปั่นมันไปเลยไม่ต้องง้อใคร
ปันยา : หรือไม่ก็เน้นขึ้นรถเมล์ฟรีไว้ครับ อันนี้ผมก็ว่าประหยัด
ไนท์หนุ่ม : จะออกไปทางประหยัดอากาศหายใจนะครับ รถเมล์ฟรีนี่แน่นมาก ใครตดทีเดียวแทบจะเกลียวสลบออกหน้าต่าง แถมคนขับนี่อาร์ตมาก นึกจะจอดป้ายไหนก็จอด ทำตัวไม่ขึ้นกับเสียงกริ่ง
ปันยา : เหมาะสำหรับคนอยากเสียอารมณ์ มากกว่าเสียเงินนะเนี่ย

มนัส : ใช่แล้ว!!! รถเมล์ฟรีผมคุ้นเคยมาก
ไนท์หนุ่ม : อะไรอีก!! คราวนี้จะอะไรอีก!!
มนัส : เวลาจะขึ้นต้องโบก
ไนท์หนุ่ม : อ่ะใช่ ถูกต้อง แล้วจากนั้น
มนัส : สวมหมวกกันน็อคให้เรียบร้อย
ไนท์หนุ่ม : (ถอนหายใจแรงๆ ทีนึง) มัน... พยายามตลก หรือมันไม่รู้จริงๆ วะเนี่ย

ปันยา : สุดท้ายนี้ถามตรงๆ เลยนะ ดีใจกันมั้ยเนี่ย
ไนท์หนุ่ม : อืม ค่าไฟเพิ่มขึ้น ค่ากับข้าวเพิ่มขึ้น ถึงค่ารถเมล์ที่ลดจะดูเล็กน้อย แต่เวลาเราได้ยินคำว่า “ลดราคา” ในช่วงเศรษฐกิจแบบนี้ ฟังแล้วมันก็อดยิ้มไม่ได้เหมือนกัน แม้มันจะลดไม่ถึงเสี้ยวแบบนี้ก็เถอะ
ปันยา : ก็ต้องอดทนและคอยดูต่อกันไปนะครับ เฮวันนี้ อนาคตอาจจะหดกับราคาที่ขึ้นอีก 5 บาทก็ได้ คำแปลของ ขสมก.ก็คือ “ข้าจะสูบจนกว่ามวลชนจะกินแกลบ” อันนี้ล้อเล่นนะครับ ฉบับหน้าพบกันใหม่ สวัสดีครับ

ไนท์หนุ่ม : ตกลงแกรู้จักรถเมล์มั้ยเนี่ย
มนัส : ทำไมข้าจะไม่รู้!! มันคือรถที่ร้องปู๊นๆ ก่อนจะถึงป้ายก็ต้องทิ้งสมอ เวลาขึ้นรถก็ต้องสวมหมวกกันน็อค ก่อนจะลงก็ต้องเช็คร่มชูชีพให้พร้อม.....!!!

ไนท์หนุ่ม : โอเค สวัสดีท่านผู้อ่านซะ แล้วเราไปหาหมอกัน ไม่แกก็ชั้นแหละที่ป่วย
มนัส : ได้ สวัสดีชาวกรุงเมพ.....
ไนท์หนุ่ม : สวัสดีครับ