แม้จะไม่ใช่ฮีโร่ที่มีพลังมากมายที่สุด แต่ระดับของ Spider-Man ในสายตาชาวโลกนั้นเขามักจะอยู่ใน Tier พิเศษอยู่เสมอ จะบอกว่าเป็นหนึ่งในตัวละครฮีโร่ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลกก็คงไม่ผิดนัก สิ่งหนึ่งที่สามารถวัดได้ก็คือตัวเลขจำนวนภาพยนตร์ที่ทั้งเป็นตัวเอกหรือแค่โผล่เป็นตัวสมบท ไม่ว่าเขาจะโผล่มาครั้งใดก็มักจะสร้างแรง Hype จากผู้รอชมอยู่เสมอๆ
Spider-Man เป็นหนังที่มักเล่นกับความรู้สึกคน ไม่ใช่แค่อารมณ์ในบทหนังแต่หมายถึงความรู้สึกจริงๆ ของคนที่เข้าไปดู และทุกๆ ครั้งที่มันออกฉายก็เหมือนจะสะสมพลังไว้ เพื่อรอปล่อยพลังในช่วงเวลาที่เหมาะสมอยู่เสมอๆ ราวกับว่าแม้จะเปลี่ยนผู้กำกับ ทีมงาน นักแสดง หรือผู้ออกทุนไปกี่ราย หนัง Spider-Man ก็ยังคงดูเป็นกลุ่มก้อนเดียวกันอยู่ร่ำไป
ดังนั้นแล้ว เพราะมันเป็นหนังสะสมพลัง ข้อเสียเพียงไม่กี่อย่างของมันคือหนังจะไม่ทำงานกับคนดูหนังขาจรเลย ก็อาจจะดูรู้เรื่องแหละ แต่ประสบการณ์ที่ได้รับก็อาจจะไม่เท่าคนที่ตามเก็บทุกภาคอยู่ดี และคนที่เพิ่งจะไล่ดูทุกภาคย้อนหลัง ก็จะไม่อินเท่าคนที่เคยตามเก็บทุกภาคในห้วงเวลาดั้งเดิมที่มันฉาย เพราะ “เวลาและการรอคอย” ได้กลายเป็นอีกหนึ่งตัวแปรที่ทำให้มาตรวัดคะแนนปกติไม่อาจใช้กับ Spider-Man No Way Home ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพนัก
***บทความนี้ไม่มีสปอยล์
Spider-Man No Way Home เล่าเรื่องราวต่อจากตอนจบของของ Far From Home แทบจะในทันที กับวิกฤตและบททดสอบส่วนตัวที่ยิ่งใหญ่และยากเย็นแสนเข็ญที่สุดเท่าที่ Peter Parker เคยประสบมา โดยสิ่งที่เราเห็นจากตัวอย่างก็คือตัวเขาจะมีคนช่วยเป็น Dr. Strange และมีการรวมดาววายร้ายจากหลายๆ ภาคมาไว้ในหนังเรื่องเดียว ผ่านเรื่องราวการตั้งคำถามต่อความนึกคิด ความรับผิดชอบ และความขัดแย้งที่จะทำให้ฮีโร่เด็กมัธยมได้กลายเป็นฮีโร่ที่พร้อมแบกภาระที่ใหญ่โตขึ้นได้อย่างเต็มภาคภูมิ
จริงๆ พล็อตมันไม่ได้ซับซ้อนอะไร เล่าเรื่องซิมเปิ้ลง่ายๆ สิ่งที่แฟนๆ เดากันก่อนหน้าก็มีส่วนที่ถูกต้องอยู่เยอะ แต่ก็อย่างที่บอกว่ามันเป็นหนังแห่งการสะสมพลังซึ่งยิ่งคุณ “ใช้เวลาไปกับการรอคอย” มากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งระบบมวลอารมณ์ใส่คุณมากขึ้นเท่านั้น เหมือนอัดพลังที่ชาร์จตลอด 20 ปีออกมาใส่หนัง 2 ชั่วโมงครึ่ง ชนิดที่ว่าถ้าคุณเป็นแฟน Spider-Man ก็แทบจะไม่มีเหตุผลอะไรที่คุณจะไม่ชอบภาคนี้เลย
ในขณะที่ Tom Holland ก็ปิดไตรภาคแรกของตัวเองได้อย่างน่าสนใจ เพราะเขาเริ่มต้นด้วยการเป็นฮีโร่เด็กไม่ประสีประสาในภาคแรก ก่อนจะผ่านบททดสอบต่างๆ นานา จนกลายเป็นคนที่เราอยากเข้าไปตบบ่าในตอนท้ายของภาคนี้และพูดด้วยน้ำตาที่เอ่อท้นว่า “โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะปีเตอร์” โดยภาคนี้ก็น่าจะเป็นภาคที่ตัวของ Tom Holland ได้แสดงฝีมือมากที่สุดใน 3 ภาค มีซีนที่เต็มไปด้วยอารมณ์มากมาย ทำเรื่องน่ารำคาญบ่อยครั้ง ผู้ชมอย่างผมบางครั้งก็อดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ว่าทำไมปีเตอร์ถึงตัดสินใจแบบนั้น โดยที่ลืมไปว่าเขาคือเด็กวัยหัวเลี้ยวหัวต่อ และหากถูกย้อนถามว่าแล้วสิ่งที่ปีเตอร์ตัดสินใจมันผิดยังไง ก็คงตอบได้ยากอยู่ดี นอกจากรู้สึกแค่ว่า “อ่อนหัดนะปีเตอร์ความคิดแบบนั้น”
แต่อะไรพวกนี้แหละที่กลายเป็นส่งให้องค์ท้าย Spider-Man ภาคนี้ของ Tom Holland ได้รับการเฉิดฉาย พร้อมลบทุกการเปรียบเทียบและสบประมาทก่อนหน้าไปจนหมดสิ้นและหมดจรด ทั้งยังทำให้คุณตั้งตารอจริงๆ ว่าการเดินทางของปีเตอร์หลังจากนี้จะดำเนินไปในทิศทางใดต่อไป แค่คิดก็อดเนื้อเต้นไม่ไหวแล้ว
เอาเข้าจริงพาร์ทแอคชั่นอาจเป็นอะไรที่ดรอปลงมาสักหน่อย มีซีนว้าวไม่มากนัก แต่ผมสามารถบอกได้เลยว่าจังหวะนั้นใครจะสนล่ะ? เจอเนื้อเรื่องสะสมพลังอัดกระแทกกระทั้นขนาดนี้ ฉากต่อสู้มันกลายเป็นเรื่องรองๆ ไปเลย เพราะสิ่งที่หนังมอบให้ตลอด 2 ชั่วโมงครึ่งคือความอิ่มมาก แต่อิ่มขนาดนี้ก็ยังรู้สึกว่ากระเพาะหลุมดำ แบบว่าใส่มาอีก เอามาอีก อย่าเพิ่งจบเซ่ ฉันยังไหว ประมาณนั้นเลย เป็นมหกรรมแฟนเซอร์วิสที่ดูออกแหละว่าเน้นขาย แต่พอมันขายแบบมีลีลาไม่ใช่โยนมาส่งๆ ผู้ชมก็พร้อมเด้งรับในทุกท่วงท่า เอนจอยกันแบบนันสต็อป โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มคนที่ตามหนัง Spider-Man มากว่า 20 ปี ที่ขอรับประกันเลยว่าไม่มีทางที่คุณจะไม่รักหนังเรื่องนี้
ยังมีเรื่องให้พูดถึงอีกมาก แต่มากกว่านี้ก็กลัวจะแตะสปอยล์แล้ว ใครไม่อยากโดนสปอยล์ก็จงรีบไปเสพความฟินกันในโรงภาพยนตร์กันตั้งแต่วันนี้เลยครับ เพราะพอหนังฉายจริงๆ แล้วคุณหลบได้ไม่นานหรอกครับพูดตรงๆ ซึ่งสำหรับ Spider-Man No Way Home ก็ไม่มีอะไรให้พูดมากนอกเสียจากเป็นหนังไฟต์บังคับที่แฟน MCU และแฟน Spider-Man ห้ามพลาดเป็นอันขาด ถ้าพลาดก็คือบาปมหันต์เลยล่ะ
ขอขอบคุณ Major Cineplex ที่สนับสนุนการชมภาพยนตร์ในครั้งนี้ครับ
