บทความจาก Online Station Magazine
ถ้ามีการจัดอันดับเรื่องความสิ้นเปลือง ผมว่าร้านกาแฟสดนี่คงอยู่ในอันดับท็อป 5 ของประเทศเราได้อย่างไม่ยาก
แต่ทั้งที่คนส่วนใหญ่ก็ยอมรับกันนะครับว่าโคตรจะสิ้นเปลือง ก็ยังมีร้านกาแฟผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ไม่รู้จักจบจักสิ้น เหมือนเป็นองค์กรที่จะวางแผนยึดครองโลกอะไรสักอย่าง บางซอยบางถิ่นนี่แบบ ดงกาแฟเลย ผ่านจากร้านนึง เดินอีกไม่กี่ก้าว เอ้า เจออีกแล้ว หมดจากยุคร้านเกม นี่เรากำลังเข้าสู่ยุคกาแฟแล้วใช่มั้ยเนี่ยฮึ
ย้อนความไปถึงตอนที่ผมเริ่มกินกาแฟครั้งแรก จำตอนที่เราเป็นเด็กมากๆ กันได้มั้ยครับ เราอยู่ในบ้าน เห็นพ่อ แม่ ญาติผู้ใหญ่ โคตรเหง้าชงกินกันตอนเช้า กลิ่นของกาแฟตอนชงใหม่ๆ เหมือนมีพลังงานอะไรบางอย่างให้เรารู้สึกว่าแบบ…. ไมโล โอวัลตินกูนี่ดูกากไปเลย มันทำให้เด็กน้อยคนนั้นสนใจมากว่ามันคืออะไร ร่างอัพเกรดตีบวกของโอวัลตินเหรอ อ๋อ นี่คือขั้นสูงสุดของสายนี้แล้วใช่มั้ย
แต่ตอนเด็กเราถูกให้เรียนรู้แบบไหนจำกันได้ใช่มั้ยครับ ชา กาแฟนี่ถูกจัดอยู่ในหมวดหมู่สิ่งเสพติด!! อยู่กิลด์เดียวกับเฮโรอีน กัญชา ฝิ่น เหล้าเลย เวลาสอนนี่ก็แบบ สิ่งเสพติดมีอะไรบ้างคะนักเรียน….
เฮโรอีนนนน….กัญชาาาา…….ยาบ้าาาาา……..สุราาาาาา……….กาแฟ……..
อ้าว แม่งไปต่อท้ายขบวนเค้าเฉยเลย คนสอนนี่ก็ชี้นำนะนั่นน่ะ เอาซะสระคล้องจองกันเหลือเกิน
เพราะงั้นไม่แปลกครับผม ในเมื่อสิ่งที่เราเรียนกับสิ่งที่เราเห็นมันขัดแย้งกันซะเหลือเกิน ถ้าจะมีเด็กสักคนที่อยากลองกาแฟตั้งแต่วัยเยาว์ ผมก็คนนึงนี่แหละ มันคาใจกูเหลือเกิน สอนว่ามันไม่ดี แต่ที่บ้านนี่ทุกเช้าเลย มันก็เลยต้องท้าทายโลกมืดสักหน่อย
ตอนเด็กคนไหนที่ชงสดๆ แบบผู้ใหญ่ไม่ผสมโอวัลตินเลยเนี่ย ผมมอบเกียรติบัตรให้เลย โตขึ้นไปเป็นทหารชายแดนได้อ่ะ ตอนเด็กมึงกร้านขนาดนี้ โตขึ้นคงไม่มีอะไรให้กลัวอีกแล้วล่ะ ครั้งแรกผมนี่จัดเลย ครึ่งช้อนก่อน ไม่กล้าจัดเต็ม ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตกูบ้าง ผสมโอวัลตินอีกหน่อย…..นมข้น….น้ำตาล….น้ำร้อน…..น้ำแข็ง ขี้เกียจรอให้เย็น จะกินเลยอ่ะ ว่าแล้วก็จัดซะ
ซู้ดดด
เฮ้ย อร่อยอ่ะ สดชื่นแปลกๆ
วันต่อมาผมนี่จัดเต็มเลย ไม่ผสมอะไรละ อร่อยมาก ตื่นตัวสุดๆ ตอนนั้นลืมไปแล้วว่ามันไม่ดีนะเว้ย เอามานั่งจิบไป อ่านหนังสือการ์ตูนไป รู้สึกตัวเองโคตรเท่เลยอ่ะ แต่เท่ได้ไม่กี่วันโดนยายหวดเลย ห้ามกิน เป็นเด็กเป็นเล็กห้ามกินกาแฟ!!! ก็ร้องไห้ไปตามระเบียบ
จากนั้นก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่า กาแฟมันก็เสพติดได้จริงๆ น่ะแหละ เพราะการรับคาเฟอีนเข้าไปกระตุ้นร่างกาย มันจะตื่นตัว สดชื่น ไม่ง่วง คนเราเสพติดความรู้สึกแบบนี้ครับ วันนี้รู้สึกดี พรุ่งนี้เอาอีก พอรับคาเฟอีนต่อเนื่องแล้วเกิดขาดช่วงขึ้นมา เอฟเฟ็กต์จะออกเลยครับ เพลีย!! หงุดหงิด!! ไม่สดชื่น!! สุดท้ายก็ต้องกลับไปกินอีก และคนติดกาแฟก็กำเนิดขึ้นมา ณ บัดนั้น
โอเค ตอนนั้นผมรู้ละกาแฟมีโทษจริงๆ แดกแล้วเจ็บตัว โดนหวดซะอย่างนั้น แต่พอโตขึ้นเราก็กินอีกรอบอยู่ดี มันเคยฟินแต่เด็กละไง หลายคนเริ่มกินจริงๆ ก็สมัยเรียน ต้องรายงานดึกไงฮะ ตอนบ่ายๆ เย็นๆ เอาแต่เล่นเกม แล้วพอกินแล้วเป็นไง อย่าว่าแต่อยู่ดึกเลย ถึงเช้ายังได้
ตอนนั้นผมก็ไม่คิดเลยนะ ว่าถึงตอนนี้ การกินกาแฟจะกลายเป็นเทรนด์
กาแฟไม่สด กับกาแฟสด มันต่างกันตรงไหน
กาแฟสดก็คือ เมล็ดกาแฟที่ส๊ดดดด สด จากต้นสดๆ แล้วเอามาคั่วสดๆ ต่อหน้าต่อตา โหดเหี้ยมอำมหิต แต่หอม ส่วนกาแฟไม่สดก็คือ กาแฟผงทั้งหลาย กาแฟโบราณ ส่วนกาแฟเซเว่นนี่ขออนุญาตแยกไว้ต่างหาก นี่คือกาแฟสายโหด แยกไปเขียนอีกตอนนึงยังได้เลย ในตอนนี้ขอพูดถึงแต่ร้านกาแฟสดละกัน
คนเราเข้าร้านกาแฟสดนะครับ แบ่งได้ประมาณ 5 แบบ
แบบแรกแน่นอนกินกาแฟ เข้าร้านกาแฟเพื่อมาสั่งน้ำเต้าหู้ทรงเครื่องมันก็ดูกวนตีนเกินไป อาจโดนจับคั่วบดได้ แต่กินกาแฟสดนี่ก็ต้องมีขั้นมีตอนนะ ไม่ใช่เข้ามาสั่งแฟสดแก้วแล้วจบเลย มีเอสเพรสโซ่ มอคค่า ลาเต้ คาปูชิโน่ มาครั้งแรกงงสิมึง ตอนผมเริ่มกินแรกๆ นี่มึนมาก สั่งเหี้ยอะไรดีวะ พยายามหาเบสิกที่สุด เลยจบที่เอสเพรสโซ่เย็น อร่อยชิบ เหมือนกาแฟตามรถเข็นทั่วไปแต่หอมกว่ามาก
แต่เอสเพรสโซ่นี่นะครับ มันมีอีกร่างนึง ร่างร้อนของมัน ถ้าสั่งร้อนนี่เป็นหนังอีกเรื่องเลย ได้เป็นจอก!! เคยสั่งแล้วเอามาเสิร์ฟตกใจเฮือก เอสเพรสโซ่ร้อนหรือน้ำจิ้มข้าวมันไก่ อ้าว แล้วกระเทียม ขิง พริกขี้หนูไปไหนวะ พอตั้งสติได้จึงถามน้อง อ่อ จริงๆ เอสเพรสโซ่จริงๆ คือกาแฟที่คั่วแล้วเอามาเสิร์ฟเลย กินเป็นช็อต เอสเพรสโซ่เย็นนี่ประเทศอื่นไม่มีนะ มีที่ประเทศไทยที่เดียว ถือเป็นสมบัติของชาติ
จากนั้นผมก็เริ่มเรียนรู้ไปทีละนิด อ๋อ เอสเพรสโซ่คือกาแฟเข้ม หวานมัน มอคค่าคือผสมโกโก้ ลาเต้ผสมนมเยอะหน่อย คาปูชิโน่ผสมฟองนม ช่วงรู้จักกาแฟสดใหม่ๆ นี่บ้ามาก กินแม่งทุกมื้อ วันนึงกินเกือบครบทุกรส ตกดึกๆ นี่ตาเหลือกเลย
แบบที่ 2 นี่ก็ยอดฮิต เข้ามาใช้ไวฟาย บางคนนี่เป็นประเด็นหลักใหญ่เลยนะ เข้ามาเพื่อการนี้เลย กาแฟหนึ่งแก้วแลกนั่งแช่หนึ่งวัน คุ้มที่สุดในสามโลก กาแฟแก้วละสามร้อยยังคุ้ม
แบบที่ 3 เข้ามานั่งแช่โดยตรง ไม่มีไวฟายก็ไม่ถึงแก่ชีวิต อาจจะหาอะไรกินบ้างเพื่อให้มีแรงนั่งแช่ต่อไป กลุ่มนี้มักจะเอางานมาทำ หรือหนังสือมาอ่านยาวๆ คือก็ไม่รู้ว่านั่งในร้านกาแฟมันได้สมาธิตรงไหน แม่งเปิดเพลงทุกร้าน งงมาก
แบบที่ 4 เข้ามาเม้าท์มอย แบบนี้จะควบทุกสิ่งอย่าง กาแฟด้วย ไวฟายด้วย นั่งแช่ด้วย อืม ก็เรียกว่าเอาที่พวกพี่สบายใจ คิดซะว่าเป็นบ้านตัวเองเลยละกัน
แบบที่ 5 มานั่งรอเพื่อน บางคนยังดี สั่งกาแฟสักแก้วเป็นมารยาท บางทีเกือบจะได้นั่งกินละ อ้าว เพื่อนมาพอดี อดกินบรรยากาศเลย แต่บางคนนี่สายแข็งครับ แม่งเข้ามานั่งเลย นั่งเลย!! ไม่คิดจะให้อะไรกับทางร้านเลยแม้แต่บาทเดียว ดีแค่ไหนมันไม่เอาข้าวหมูกรอบมานั่งกินไปด้วย ถ้าไม่เลเวลสูงทำไม่ได้นะเนี่ย
อืม ก็ ส่วนตัวผมนี่ก็นะ เป็นครบทุกแบบแล้วล่ะครับ จริงอยู่นะว่ากาแฟสดนี่เป็นอะไรที่เปลืองมาก มาตรฐานอยู่ประมาณ 45-60 บาท ถ้าแบรนด์หรูหน่อย ก็แก้วละ 70 ขึ้นไปจนถึงร้อยกว่า ก็ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสั่งแล้วต้องถ่ายรูปก่อนกิน เป็นการอวดของแพง พร้อมกับบอกตัวเองไปด้วยว่า ถ้าสิ้นเดือนมึงช๊อตตายห่าก็เพราะก็เพราะไอ้แก้วนี้แหละ
กาแฟไม่ใช่อาหารแล้วครับในยุคนี้ มันคือรสนิยม คือเราพอใจที่จะซื้อมัน กินแล้วมีความสุข นั่งกินแล้วได้บรรยากาศ อะไรที่เป็นรสนิยมมักมีโลโก้ว่าสิ้นเปลืองเสมอ เพราะไม่ใช่ความจำเป็น แต่เป็นเรื่องความชอบ
เอาแค่เครื่องชงกาแฟนี่บางร้านแพงกว่ามอไซด์อีกครับ เกือบแสน คราวหลังแนะนำว่าไม่ต้องถ่ายแก้วแล้วนะ เดินไปขอถ่ายเครื่องเลยดีกว่า ไหนๆ กินแพงแล้วต้องถ่ายให้คุ้ม
เอาจริงประเทศเราก็เหมือนเดิมล่ะฮะ ย้อนแย้งในตัว กาแฟไม่ดีนะ แล้วไง โตขึ้นมาร้านกาแฟตรึมเลย ดูสิเดินไปไหนก็เจอ
ป่ะ ว่าแล้วก็สักแก้ว นั่งแช่สัก 3 ชม. ละกัน!!
