One Take รีวิว – บทบันทึกประวัติศาสตร์ภาคการเลือกตั้งทั่วประเทศของ BNK48

One Take รีวิว – บทบันทึกประวัติศาสตร์ภาคการเลือกตั้งทั่วประเทศของ BNK48 – หาก Girls Don’t Cry คือภาพยนตร์ที่ฉายภาพการฝ่าฟันของเด็กสาวเพื่อพาวงไอดอลตัวเองไปอยู่ในจุดที่อยู่รอดและสามารถไปต่อได้ One Take ก็เปรียบประหนึ่งการฉายตอนต่อของการต่อสู้ข้างต้นบนเวทีที่ใหญ่กว่าเดิม ในยุคที่ถือว่าเป็นยุคทองที่สุดของวง BNK48 กับสนามรบที่ใหญ่ที่สุดของ 48G ซึ่งถูกเรียกว่า General Election

แม้ว่าในช่วงเวลาปัจจุบันเราจะผ่าน General Election ครั้งที่ 2 มาแล้ว หลายๆ อย่างเปลี่ยนไป สถานการณ์ก็ไม่เหมือนเดิมกับในช่วงเวลาที่ภาพยนตร์นำเสนอ มีเมมเบอร์จำนวนหนึ่งที่ “แกรด” ออกไปแล้ว จนหลายๆ คนอาจจะรู้สึกว่า “ทำไมฉันถึงยังต้องมาดูสิ่งนี้อยู่” แต่หากคุณเป็น “แฟนคลับ” BNK48 ไม่ว่าจะยังเป็นอยู่หรือเคยเป็นมาก่อน นี่ก็เป็นโอกาสดีที่คุณจะได้รีแคปการเดินทางส่วนหนึ่งของชีวิตร่วมไปกับเหล่าเมมเบอร์ BNK48 ครับ

One Take จับเอาช่วงเวลาการเข้ามาของ BNK48 รุ่น 2 มาเป็นส่วนเปิดเรื่อง ก่อนจะถักทอสู่ประเด็นใหญ่ที่สุดอย่าง General Election ผ่านการพูดคุยกับเมมเบอร์แต่ละคนที่แสดงทัศนะเรื่องต่างๆ ในแบบของตัวเอง ดังนั้นแล้วผู้ชมจะได้รับฟังความคิดเห็นของเด็กสาววัยรุ่นจำนวนมากที่มีต่อระบบวงซึ่งตัวเองสังกัดอยู่ แน่ล่ะว่าเวลาเพียง 1 ชั่วโมง 20 นาที มันคงไม่อาจถ่ายทอดทุกๆ ความรู้สึกของเมมเบอร์ได้ แต่หากคุณเป็นแฟนคลับของวงๆ นี้มันก็ควรค่าแก่การรับฟังอยู่ดี ถึงแม้ว่ามันจะเป็นชุดความคิดในช่วงเวลาหนึ่งที่ผ่านมาสักพักแล้วก็ตาม

ด้วยเหตุนั้น One Take จึงให้ความรู้สึกว่ามีความเป็นภาพยนตร์มากกว่าการเป็นสารคดี เพราะด้วยประเด็นที่อาจจะเอาต์ไปแล้วจึงต้องใช้การตัดต่อหรือตัดแต่งคำมากขึ้น ทั้งยังไม่สามารถเฉลี่ยเวลาให้ทุกคนมีแอร์ไทม์หรือสามารถพูดได้ในทุกสิ่งที่คิด หากผู้ชมหวังว่ามันจะเป็นเรื่องจริงผ่านจอก็คงผิดไปหน่อย เพราะอย่างไรเสียการเป็น “ภาพยนตร์สารคดี” ก็ยังคงต้องเผื่อพื้นที่ให้กับการสร้างอารมณ์และความสนุกด้วย แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นอย่างน้อยมันก็ยังคงมีความเป็นจริงอยู่ในนั้นอยู่ดี

ในภาพรวมต้องบอกว่า One Take มีความเรื่อยๆ มากกว่า Girls Don’t Cry และผมยังค่อนข้างชอบการลำดับเหตุการณ์แบบ Girls Don’t Cry มากกว่า มันอาจเป็นเพราะว่าเส้นเรื่องที่มีความไฟติ้งเพื่อเอาตัวรอด จากจุดที่ไม่มีใครให้ความสนใจ สู่คืนวันที่รุ่งโรจน์ด้วยคุกกี้เสี่ยงทาย เราเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจน แต่กับ One Take คือการเปิดม่านมาในยุคทองเลย แทบไม่มีใครที่พูดถึงวงว่าจะไปรอดไหม และประเด็นส่วนใหญ่ได้ถูกย้ายมาเป็นการต่อสู้เพื่อตำแหน่งในวงเป็นสำคัญ มันจึงขาดอารมณ์เอาตัวรอดอยู่ในที ยิ่งพอมาสรุปประเด็นที่ General Election ซึ่งเรารู้ตอนจบอยู่แล้ว จึงทำให้มันขาดอารมณ์บางอย่างไปชอบกล พอ One Take ขาดวัตถุดิบชูรสชั้นดีไปตั้งแต่แรก กอปรกับ “ไทม์มิ่ง” การฉายที่เลทไปมาก ก็ยิ่งทำให้อารมณ์ร่วมสำหรับผู้ชมมันน้อยลงไปอีกพอสมควร

ถึงอย่างนั้นในฐานะแฟนคลับ BNK48 ผมก็ยังคงเอนจอยกับมันพอสมควรดูเพลินๆ ได้เรื่อยๆ จนจบแบบที่ไม่ได้ชวนเบื่อแต่อย่างใด เมื่อพิจารณาจากปัจจัยด้านลบหลายๆ อย่างที่ได้กล่าวไปข้างต้นก็ต้องบอกว่าคุณโดนัทผู้กำกับมีฝีมือดีเลย สิ่งหนึ่งที่อยากชมคือการถ่ายภาพ เมื่อเทียบกับ GDC ภาคนี้ใช้โทนสว่างขึ้นมีความฟุ้งๆ สื่อให้เห็นว่าพวกเธอไม่ใช่โนบอดี้อีกต่อไปแล้ว แต่คือเหล่าเด็กสาวที่มีสปอตไลต์จับจ้องอยู่ อีกอย่างคือมุมกล้องในการถ่ายดีมาก เน้นให้เห็นภาพกว้างและมักจะมีการถ่ายจากบนเวทีผ่านหลังน้องๆ ไปสู่กลุ่มแฟนคลับ ซึ่งเป็นการรีไมน์ได้อย่างชัดเจนว่าครั้งหนึ่งพวกเขาเคยได้รับความนิยมขนาดไหน นอกจากนี้ก็มีฟุตเทจน่าสนใจที่ปุถุชนทั่วไปไม่เคยเห็นอีกมากมายครับ น่าจะเยอะกว่า GDC เสียด้วยซัำไป

แต่หากพูดถึงเรื่องที่น่าเสียดายการคงเป็นการเล่าเรื่องอีกเช่นกัน แม้ว่าผมจะพอเข้าใจในเมคานิครวมถึงปัจจัยลบอีกหลายๆ อย่าง แต่ก็อดที่จะรู้สึกว่าอยากให้ประเด็นมันไปไกลหรือลึกกว่านี้อีกหน่อยสิไม่ได้ โดยที่รู้สึกติดที่สุดคือการที่ประเด็นรุ่นหนึ่ง-รุ่นสองถูกเบลนด์รวมไปสู่ General Election อย่างรวดเร็ว เพราะช่วงแรกมันถูกเปิดมาอย่างแข็งแกร่งมาก และควรจะมีสักจุดที่ขมวดปมก่อนเบิกทางสู่ประเด็นใหญ่ได้ แต่ความเป็นจริงคือถูกปล่อยจางไปอย่างงงๆ จากนั้นจู่ๆ เมมเบอร์ทุกคนก็เทความสนใจมาให้การเลือกตั้งเฉยเลย เอาจริงๆ มองในแง่ของนัยยะเชิง “ศึกเก่ายังไม่เคลียร์แต่ศึกใหม่ก็เข้ามาแล้ว” สิ่งที่ต้องการสื่อมันก็อาจไม่ได้ผิดอะไรนัก เพราะเรื่องจริงก็อาจไม่ต่างจากในภาพยนตร์ก็เป็นได้ แต่พออารมณ์มันไปไม่สุดก็เลยรู้สึกว่าประเด็นมันค้างคาเสียมากกว่า หากมันถูกนำมาขยี้ต่อในพาร์ทของ GE ก็อาจจะกระทืบอารมณ์ได้มากกว่านี้

ขณะที่ประเด็นสำคัญในเรื่องจะให้นํ้าหนักไปที่การพูดถึงความรู้สึกในสถานการณ์นั้นๆ ของเมมเบอร์ทั้ง 2 รุ่น จุดนี้เราสามารถเห็นได้ค่อนข้างชัดเจนถึงชุดความคิดของเด็กกลุ่มที่ฟันผ่ากับวงมาแรมปี กับเด็กอีกกลุ่มที่พกความมั่นใจเข้าวงมาในยุคที่แมสแล้ว แล้วยังมีความรู้สึกของตัวท็อป/ไม่ท็อปอีก มันเป็นความวาไรตี้ทางแนวคิดที่น่าสนใจหากจะลองนั่งแล้วตั้งใจฟังในสิ่งที่พวกเธอบอก แม้กระนั้นด้วยเวลาที่จำกัดและสมาชิกวงที่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวก็ทำให้การชูประเด็นนี้ไม่อาจฉายแสงได้เท่าที่ควร จนถึงขั้นออกจะตื้นไปสักหน่อย โดยเฉพาะในหมู่แฟนๆ ที่ตามวงมาอย่างยาวนานก็น่าจะรู้สึกว่าไม่ได้อะไรมากมายนักจากการดูเรื่องนี้

อย่างไรก็ดีผมยังรู้สึกว่า One Take ก็เป็น 1 ชั่วโมง 20 นาทีที่ควรค่าแก่การรับชมโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่เป็นแฟนคลับ BNK48 เพราะว่ากันตามตรงตัวภาพยนตร์นี้ดประสบการณ์ร่วมของผู้ชมมากกว่า GDC เสียอีก ดังนั้นจึงสามารถบอกได้ว่ามันถูกทำขึ้นเพื่อฉายให้แฟนๆ BNK48 ดูโดยเฉพาะก็คงไม่ผิดนัก แม้ว่าประเด็นมันจะเก่า สถานการณ์มันจะเปลี่ยนไปมาก แถมบางคนก็ไม่ได้อยู่ในวงแล้ว แต่อย่างน้อยก็เป็นดั่งการรีแคปโมเมนต์หนึ่งในชีวิตที่เคยผ่านเข้ามา ไม่ว่าจะมองจากมุมของแฟนคลับหรือเมมเบอร์ ถ้าคุณเคยมีความสุขกับช่วงเวลานั้น และเป็น “หนึ่งเทค” ที่เคยผ่านมันมาด้วยกันกับโอชิเมมของคุณ ผมว่าคุณสามารถดูเรื่องนี้แล้วยิ้มไปกับมันได้ไม่ยากนะ